Dag 6 Sightseeing Kuala Lumpur

Sightseeing KL in anderhalve dag

Vooraf dachten we snel langs Kuala Lumpur te willen reizen. Even een tussenstop en door. Na de eerste aankomstdag wekte de stad heel veel energie bij ons op. Ook de ANWB gids gaf ons een aantal leuke tips om met onze kids te onderzoeken.

Vroeg in de kleren en lekker aanschuiven bij het ontbijt. Nadat we van de 19e verdieping afdaalden naar de eetzaal op de 8e verdieping, stond een heerlijk ontbijt klaar met dit keer zelfs o.a. croissant en yoghurt. Een goede bodem werd gelegd om KL te ontdekken. We begonnen met een bezoek aan de Petronas Twin Towers. Bij aankomst bleek de toegang te zijn geblokkeerd, aangezien het op maandag gesloten is. Helaas pindakaas. We lieten ons niet uit het veld slaan, maar gingen op zoek naar een andere attractie. Grab-taxi in en op naar Berjaya Times Square waar het Theme Park gevestigd is, een pretpark op de zesde verdieping in een shoppingmall. Dit kun je alleen geloven als je het met eigen ogen hebt gezien. Een achtbaan over de kop, tussen winkelend publiek. Helaas waren onze jongens nog geen 1.24m, waardoor vele attracties niet toegankelijk waren. Daarom besloten we i.o.m. de jongens om op zoek te gaan naar iets anders leuks.

KL Tower high in the sky!

Na even rond gekeken te hebben, ontdekten we een bushalte waar je volgens Miranda gratis gebruik van kon maken. We wilden naar Menara Hill en werden in eerste instantie van hot naar her gestuurd, aangezien de Menara meerdere plekken kent. Op de heuvel zou een prachtig uitzicht zijn over de stad en dat leek ons gaaf. Al dachten de jongens daar anders over. Tijn, papa is dat nou leuk? Een beetje om je heen kijken? Ik wil liever zwemmen! Ja Tijn, het is even niet anders en ik weet zeker dat jij dit gaaf gaat vinden. Tijn: zucht, steun en kreun. We waren vroeg wakker en rond 11 uur kregen ze een klein inkakkertje. Terug naar de bushalte, waar een vriendelijke vrouw doorkreeg dat we zoekend waren en met ons een gesprek aan knoopte. Ze wist direct wat we bedoelden en adviseerde ons om achter haar aan te gaan in de bus. Ze werkte er vlak in de buurt, dus superhandig! 'If you go over there to the right, you'll find it' heerlijk dat Aziatische Engels. Uiteindelijk mochten we inderdaad een stukje klimmen richting het begin van de KL Tower. Indrukwekkend gebouw. Bij aankomst het shirt wel zeiknat. Verbranden van calorieën zonder te sporten zeg maar. Eenmaal bij de informatiebalie maakten we de keuze om naar het hoogst mogelijke punt te gaan. Maarliefst 421 meter hoog. Eenmaal in de lift trok een Arabische vrouw met henna tattoeages de aandacht van Sam. Wat mooi zei Sam. Had hij schijnbaar nog nooit eerder gezien. Ching!!! En de liftdeuren openden zich met een wijd panorama uitzicht over Kuala Lumpur. Geweldig! What a view!! Omdat we als eerste uitstapten en er maar een beperkt aantal personen tegelijk naar de top mochten, begonnen wij bij een uitzichtpunt waarbij je op een glazenvloer stond, waarbij je naar beneden kon kijken. Sam vond het een beetje eng en wilde er eerst niet staan. Angsthaasje. Tijn daarentegen vond het niet eng en paradeerde als een echt fotomodel. Cheese!! Na de nodige foto's te hebben, namen we de lift weer naar beneden. Natuurlijk niet nadat Tijn nog even een lekkere chocolade brownie nam. Geweldige rooftop ervaring!

Upsidedown museum

Eenmaal beneden, verlieten we het gebouw en liepen we richting de uitgang. Op dit stukje grond waren er meerdere attracties te bezoeken. Waaronder een dierentuin en museum. Wij kozen voordat laatste en waar het in eerste instantie saai leek, wij hebben wij ons rot gelachen. Een museum waar een huis is gebouwd waarin alles op zijn kop staat. Overigens het gebouwde huis ook. Het leverde een aantal hilarische foto's op. Papa, wat nou als je heel nodig naar de wc moet? Mama, kun je op het keukenblad staan? We maakten er een mooi spelletje van met de jongens. Ze vonden het geweldig.

Science Discovery Centre (SDC)

Dit keer op weg naar het SDC gevestigd in de KLCC op de zesde verdieping. Mede dankzij een hulpvaardige student uit Indonesië die een handig apparaatje had, waardoor hij altijd WiFi bij zich had. Ja, we weten het, het werd tijd om data in te kopen en niet meer afhankelijk van andersman hotspots te zijn. Reden genoeg om zelf ook zo'n kastje aan te schaffen bij de Berjaya shoppingmall. Dat gebeurde overigens later op de dag. Eerst naar het SDC waar volwassenen en kinderen zich heerlijk kunnen vermaken in een soort van wetenschappelijk techniekmuseum door er allerlei proefjes en spelletjes te doen. Educatief en kosteloos vermaak. Vooral leuk om te zien hoe de kids zelf dingen proberen op te lossen en de logica erachter proberen te ontdekken. Na ruim anderhalf uur vermaak, waarmee er begonnen werd met het opwekken van energie en allerlei speelse toepassingen. Wij kregen in deze leuke excursie te maken met o.a. het toepassen van zwaartekracht oefeningen, waarin je telkens omgeven werd in een nieuwe context o.a. in een fabriekshal, F1 omgeving, Dinosauruspad, ruimtevaart en de wereld van de toekomst met een en al robotica. Er staat de jongens nog wat te wachten in de toekomst. Na het bezoek trokken we ons terug en wilden we opzoek naar ontspanning en wat lekkernij. Wat een indrukken allemaal en dan hebben we nog lang niet alles gezien in deze Metropool.

Ontspanning

Ontspanning vonden wij in het park achter de Petronas Twin Towers bij KLCC. De kids konden daar nog even lekker in de speeltuin spelen. We wilden daar eigenlijk gaan zwemmen, maar toen wij aankwamen, leek het erop dat het werd gereinigd en helaas afgesloten was. Toen het speelkwartier voorbij was, namen we de Grab-taxi naar het hotel om daar lekker te plonsen in het water en op zoek te gaan naar een taxi die ons morgen naar Palau Pangkor te brengen. Overigens na het bestellen van een Grab-taxi wil Sam de taxi volgen, zodat hij kan zien op de live GPS functie wanneer hij arriveert. Tijn is vooral benieuwd naar de profielfoto van de chauffeur die hij steevast Harry Pangang noemt en giert van het lachen.

KL by night

Op zoek naar een eettentje, nog een keer wandelen door Chinatown en de stedentrip afsluiten bij de waterfonteinen van de KLCC, achter de Petronas Twin Towers. Uiteindelijk lukte ons dit allemaal met als hoogtepunt natuurlijk de waterfonteinshow! Een lichtshow met harde muziek en veel bekijks. Zoals Sam, met hele kleine oogjes zittend op de grond zei: Mam, ik word hier zo gelukkig van hè. Niks aan toe te voegen. Op zoek naar nachtrust en morgen richting Palau Pangkor. Ja, het is René gelukt om een taxi te regelen. Kuala Lumpur was zeker te kort om alles te bezichtigen, maar wat we hebben mogen ervaren was geweldig en om nooit te vergeten.

Dag 5 Op weg naar Kuala Lumpur

Op doorreis naar Kuala Lumpur

Wakker worden in de stromende regen. Het kon ook eens niet anders na drie tropische dagen. We werden op tijd wakker, aangezien de boot om 10 uur zou vertrekken en we nog even goed wilden ontbijten.

Alle tassen waren weer ingepakt, dus uitchecken en ontbijten maar. De schelpen uitgesorteerd en de gekochte knuffel 'Turtle' ging mee. Nadat we even gezellig konden napraten gaf Tijn aan wanneer we weer naar huis gingen. René: Naar huis? 'Ja papa, ik wil namelijk nog niet weg van hier.' Ooo zo bedoelde Tijn het. Vast en zeker een goed teken. Sam vertelde nog even dat hij de hagelslag miste. Eenmaal het buikje rond gegeten -gelukkig gaat het ontbijt ritueel steeds beter met de jongens- namen we afscheid van het hotelpersoneel. Uiterst vriendelijk zwaaiden ze ons uit, waarna we te voet naar de Jetty liepen.

Onderweg naar de Jetty kwamen we nog een grote slak tegen. Tijn vond het slakkenhuisje zo mooi, dat hij hem als schelp wilde meenemen. Even als vader en moeder uitgelegd, dat wij toch graag een huis hebben en niet op straat willen staan. Dat begreep Tijn gelukkig.

Wachtend op de boot haalden we nog even een paar kleine boodschapjes, waarna we naar de jetty gingen. Sommigen winkelaars wensten ons een goede reis en eenmaal aangekomen om te boarden bleek de boot iets later te arriveren dan gepland, aangezien hij bij meerdere plaatsjes mensen moest ophalen. Toen we even moesten wachten, wilden Tijn en Sam nog even terug naar het strand om te schommelen op het strand. Toen ze daarheen liepen werden ze tegengehouden door een groep Maleisiërs die met ze op de foto wilden. Lachen, gieren en brullen die jongens vervolgens, want ze vonden het wel leuk met die kleintjes. Ook René moest op de foto en kon er niet aan ontkomen. Prachtig volk. Glimlachend, behulpzaam en gastvrij. Overigens opvallend dat Max Verstappen meer beroemdheid kent onder de Maleisische jongeren die wij spraken, dan het Nederlands voetbalelftal.

De overtocht naar Mersing verliep voorspoedig, waarbij wij ook nog de concurrerende boot Bluewater voorbij zagen varen. Achteraf waren we blij dat Cateferry onze overtocht verzorgde, want deze boot leek beter onderhouden en stabieler in het water te liggen.

Aan boord een spelletje, filmpje en lekker naar buiten kijken vanaf de ferry. We reisden op een zondag, waardoor de ferry extra beladen was met locals en toeristen. Eenmaal op vaste land stond chauffeur Mister Alvin -waarbij Sam het ontzettend grappig vond, omdat hij de naam associeerde met de naam uit de tekenfilm Alvin and the Chipmunks- klaar om ons te verwelkomen in zijn luxe taxi. De trip naar Kuala Lumpur stond op het punt van beginnen en aan comfort geen gebrek. Veel beenruimte en allemaal een privestoel. Een vijf uur durende rit door het binnenland.

Tioman is een prachtig eiland om te verblijven. Wellicht zijn we er te kort verbleven, maar de start van onze reis was geweldig. Paya Beach Resort ook een uitstekende uitvalsbasis. In drie dagen hebben we heel wat leuke dingen ondernomen. Van aapjes kijken tot lekker zwemmen en eten aan het strand. Zoals Sam vaak zegt het was lekker chillen met die billen!

Vooraf waren we huiverig voor de zandvlooien op het strand (dit lazen we in andere reisblogs), maar deze hebben wij niet ervaren op Paya, Air Batang en Monkey Beach. Wel zagen we met regelmatig rode mieren lopen, maar daar hadden we geen last van. Op de één of andere manier was het eiland ook vnl bevolkt met Maleisische mensen en weinig toeristen van andere landen. Dit gaf een heerlijk rustgevend vakantiegevoel zonder de druk van massatoerisme.

Aankomst Mercure Shaw Parade hotel

Rond 18.45 uur kwamen we eindelijk aan bij ons hotel in Kuala Lumpur. Een overtocht van al met al ruim acht uur, maar de kids waren goed gemutst en hebben heerlijk nog een aantal uurtjes bij geslapen. Het verblijf was dit keer compleet anders. Van een typisch backpackers chalet, naar een modern luxueus hotel in een metropool. Bij aankomst werd onze bagage aangenomen en naar onze hotelkamer gebracht. Na de nodige instructie bij de receptie we een kamer toegewezen op de 19e verdieping. Wow! Het hotel telde 20 verdiepingen, dus we zaten op het hoogst, aangezien het zwembad zich op de 20e begaf. Een eenvoudig rooftop zwembad waar wij rondom een drankje konden doen met uitzicht over de stad.Tijn en Sam mochten de piccolo nog een kleine fooi geven en met hem op de foto bij het afleveren van de bagage.

De avond naderde en nadat de jongens nog even snel een plons namen, werd het steeds donkerder. Een familie uit India keek wat stomverbaasd naar de zwemkunsten van Tijn en Sam. Later bleek waarom. Ze konden zelf moeizaam zwemmen en leken in onze optiek ook geen zwemdiploma te hebben. In de lift naar de hotelkamer zeiden we tegen elkaar 'wat een mooi plekje hebben we, hè?', waarop Tijn zei: maar New York is veel mooier. Volgens mij kijkt hij te veel tekenfilms, hij is daar namelijk nog nooit geweest. Maar prima Tijn, next stop is wellicht New York.

Aangezien de jongens lekker hadden geslapen in de taxi, kozen we ervoor om richting Chinatown te gaan in de avond met een Grab-taxi. De receptie reserveerde er één en binnen 5 minuten konden we instappen voor het hotel. De Grab-app is ideaal, omdat je kunt zien waar de chauffeur rijdt en obv het kenteken weet je dat je bij de juiste persoon instapt. Korte afstanden afleggen in een drukke stad tegen een spotprijs (tussen 10-15 RM). Mede doordat je je in Kuala Lumpur van wijk naar wijk lastig kunt verplaatsen per voet is de Grab dus het ideale vervoermiddel.

Toen we uit de taxi stapte bij Chinatown, keek Tijn zijn ogen uit. De hectiek en Chinese invloeden leiden hem af. Een nightmarket was volop in bedrijf met veel lawaai en mensen. Nadat we even kort door Chinatown liepen -we hadden de jongens een tasje voor hun schelpen beloofd- kochten we voor beiden een klein tasje voor slechts 10 RM (ongeveer €3,-). Kids blij, wij vrij. Haha.

Het was inmiddels al half 10 en we wilden nog ergens gaan eten. Helaas waren er veel tentjes gesloten (mede omdat het zondag was), maar de plaatselijke M bood uitkomst. Feest voor de jongens dus.

Na de maaltijd, struinden we nog een beetje door het centrum van Bukit Bintang en viel ons oog op de grote verkeerschaos met toeterende automobilisten en een megakruispunt waar voetgangers elkaar bij groen licht van alle kanten kruisten. Terwijl we de avond wilden afsluiten (aangezien de jongens moe werden), sloten we de eerste avond af met een korte wandeling door een stuk winkelcentrum waarin alleen de horeca geopend was. Het leverde nog een lekker ambachtelijk ijsje op, waarna we naar het hotel terugkeerden om te gaan douchen en slapen.

Dag 3 en 4 Tioman!

Dag 3 en 4 Tioman ontdekken

Dag 3 vrijdag

Wakker worden vanuit de koude airco en naar buiten gaan richting de ontbijtzaal met een opgaande warme zon. De jongens waren vanochtend niet wakker te krijgen. Desondanks konden we nog net aanschuiven voor het ontbijt. Ruime keuze en voor ieder wat wils, echter was Sam niet zo lekker te pas. Slechts Pops en melk gingen erin, waarna hij weer snel op bed ging liggen met Miranda. Tijn daarentegen bleef achter met René en at broodjes en ontdekte de chocolade brownies. Wat een bofkont. Niet veel later vertrokken we weer naar de hotelkamer om te kijken of we een excursie konden boeken richting Tekek om vanuit daar op een motorscooter verder te touren.

Instappen en wegwezen maar! Het omatje 'Rosa' hielp ons nog mee met boarden toen we bijna per ongeluk in de verkeerde boot wilden stappen. Wat ons opviel was dat de lokale ondernemers elkaar allemaal wat gunnen en 100% voor de klant gaan vanuit vriendelijkheid en oprechtheid. Wat we wel denken is dat het bedrag dat je betaalt langs heel wat schijfjes gaat en niet altijd voor de verkoper zelf is. Doe jij dit, dan doe ik dat voor jou... Dat soort handel. Prachtig -zoals wij in Twente zeggen- noaberschap.

Eenmaal op de motorfiets was het heerlijk toeren, waarbij Sam soms met beide armen wijd achterop mee aan het genieten was. Bij het einde van Tekek moesten we afstappen om richting Air Batang te kunnen. De route werd namelijk door paaltjes geblokkeerd. Een enkele motorfiets die niet al te breed was, kon er wel doorheen. Wij niet. Terwijl we wilden parkeren, kwam er iemand aan die een hekje opende met een sleutel en er zodoende wel door kon met zijn motorfiets. Wij slopen snel mee en reden door richting Air Batang.

Air Batang

Air Batang een levendig dorpje met enkele wandelaars, restaurants en wederom aan zee. Lekker touren en genieten van alle indrukken. Op een gegeven moment bereikten we het einde van onze trip per motorfiets. Verder konden we, maar dan moesten we een trekking maken naar het dichtstbijzijnde baaitje op 15 minuten lopen door de jungle. Stoer als ze wilden zijn, namen Tijn en Sam het voortouw. Klimmen, klauteren, uitglijden en de weg zoeken. Padvinders zijn het ook. Eenmaal het einde bereikt, kwamen we uit bij Panuba. Een fraai baaitje waar we ervoor kozen om even aan te leggen en een hangmat op te zoeken. Eenmaal hangend kwamen we in gesprek met een stel uit Zweden. Waarna bleek dat het meisje ook in het onderwijs werkte en de leerkrachten in Zweden maarliefst acht weken zomervakantie hebben. Momenteel waren ze op bijzonder verlof waardoor ze 5,5 maand door Azië konden trekken. Heerlijk! Over en weer werden er wat tips uitgewisseld en vervolgens vroegen we de locals of we met de speedboot naar Monkey Bay konden varen. Een strand waar vele apen schijnen te leven. Na enig onderhandeling zaten we weer op zee.

Wow wat was dat gaaf. Op tien minuten varen de bocht om en de baai binnen varen, waarbij je denkt 'een onbewoond eiland bestaat nog!!'. De boot meerde aan op een klein stukje strand van ongeveer 30 meter breed, omringd door rotsen en allerlei tropische bomen. Kraakhelder water en helemaal het rijk voor je alleen. Eenmaal aangemeerd trokken de jongens natuurlijk een sprint om zo snel mogelijk alle schelpen van Monkey Bay te pakken en in hun plastic zak te stoppen. Eenmaal in het water koelen we af en keken we om ons heen en leek het een ware oase van rust. De geluiden van apen en andere wilde dieren, waarbij er over het strand ook enkele bijzonder gekleurde vlinders vlogen. Nadat we het strand ook nog over struinen, konden we nog even lekker schommelen in zelf gemaakte schommels van touw en wist Tijn nog een bamboestok te vinden waaraan hij zijn zak met schelpen vast maakte. Een echte Robinson in spé!

Om stipt drie uur, volgens afspraak, haalden vier jonge knapen ons weer op met de boot om ons vervolgens weer af te zetten bij de motorfietsen in Air batang. Daar eenmaal aangekomen stonden we bij het einde van de rit voor de eerder benoemde paaltjes die de doorgang blokkeerde. Dit keer was er niemand met een sleutel en nadat wij hier bij enkele locals om vroegen, werd er direct getelefoneerd. Wat een vriendelijke mensen zijn het ook. Toen bleek dat er geen sleutel in de nabije omgeving beschikbaar was, konden we niet verder. De man die voor ons telefoneerde bedachte zich geen moment en riep vier mannen, die toevallig in de buurt stonden, waarbij we de zware motorfietsen over de paaltjes tilden. Helden van de dag! We konden verder naar Tekek. In Tekek pinden we bij de enige ATM van het eiland nog wat geld, waarna we nog een poging waagden om richting Juara te gaan via de bergen met hellingen van maarliefst 45 procent. Buitenom dat het een spannende trip voor de jongens was, was het vooral volop in de rem terug, aangezien het toch te ver leek en we rond 17.00 uur terug wilden zijn om de boot te nemen naar Paya. Onderaan de helling begaf overigens de voorrem het van Miranda. We hebben denk ik geluk gehad... Bij Tekek werd ons omatje in Paya gebeld door de motorfietsverhuurder, want zij zou ook vanuit Tekek het vervoer verzorgen naar Paya. Alhoewel een lokale schipper dacht ons nog te kunnen strikken, verkocht de motorfietsverhuurder hem een uiterst vriendelijke 'nee'. Terwijl we wachten op de boot kwam er uit het niets 2 minuten later iemand aanrijden die zei 'give me two minutes to get my boat'. Geen idee of dit de juiste schipper was, maar het kwam allemaal goed. Vol gas weer de oceaan over, jiehoee!

In de avond sloten we af met een maaltijd van de kaart. Miranda dacht gepelde garnalen te krijgen, maar moest hier zelf nog mee in de weer. Rene dacht kip in cocosnootsaus te krijgen, maar kreeg uiteindelijk een soepachtig mengsel dat enorm scherp proefde en waarin allerlei kipdelen zaten die er niet zo lekker uitzagen. De kipsate van de barbecue was wel een succes. Maarliefst twintig spiesjes vlogen er doorheen. De jongens kregen er bijna ruzie om. Zo lekker waren ze. Iets herkenbaars vanuit Nederland doet het schijnbaar altijd goed.

Dag 4 zaterdag

Opvallend veel Maleisiërs eten graag en drie keer op een dag volle porties rijst en mihoen. Vooral met hun handen. Na een goed ontbijt -ook Sam dit keer- legden we een goede bodem om op snorkeltour te gaan.

Helaas voor ons waren we rond 10.00 uur weer te laat om aan te sluiten bij een tour. Laten we het erop houden, dat vakantie vieren in onze ogen ook betekent dat je in de ochtend rustig aan kunt doen... Na een korte zoektocht door het straatje met snorkeltouraanbieders, kwamen we weer terug bij ons hotel. Paya Beach Resort organiseerde ook tours, maar ging alleen het water op met zes personen. Na enig onderhandelen, mochten we alsnog met vier personen de zee op met een prive instructeur. Marina Park en Ringgit Island werden bezocht rond 2 uur in de middag.

Onderweg naar Mersing en Tioman

Het tijdsverschil in Maleisië is plus zes en dat hebben we vannacht geweten. Althans de jongens sliepen als een roosje, maar wij konden slecht slaap vatten. We waren druk bezig geweest om vervoer te regelen naar Mersing en deden de lampen pas om 1 uur s'nachts uit. Of zou dit ook te maken hebben gehad met alle indrukken? Feit is wel, dat we een prima hotel hadden met uitstekende service en vriendelijkheid aan de balie. De taxi was snel geregeld en stond de volgende ochtend tussen half 8 en 8 uur klaar.

In de ochtend werden we om 7 uur welkom geheten in de ontbijtzaal en keken wij onze ogen uit. Het was er verrassend druk met vooral locals. Althans ze lijken allemaal op elkaar. Kip, rijst, sla en nasi eten in de ochtend? Ja, dat doen ze hier. Ik zag Sam kijken en denken van 'Gatsie!' gelukkig waren er ook Europese producten om uit te kiezen. We kozen voor de veiligheid met toast, gebakken eitje en een pancake. Terwijl we ontbeten aan tafel rond 07.15 uur, bleek de taxi al gereed te staan. Nog even snel het ontbijt naar binnen werken en op naar Mersing. Er werd niet veel genuttigd al zei Tijn nog wel 'proberen is leren, hè mama?', zoals we vaker aan tafel zeggen. We gaan het nog zien de komende dagen. Het zal een mooie uitdaging zijn! Sam vond overigens het (aanmaak)mango fruitdrankje erg lekker!

Ruim op tijd stond de taxichauffeur mr. Foo met zijn Toyota Innova klaar. Bij het instappen van de taxi, liep René op de automatische piloot naar de bijrijders stoel bij de rechterportier. Helaas zat daar nog steeds het stuur. Nog even wennen aan die auto-indeling in Maleisië.

De rit door heuvelachtig gebied, omringd met ontelbare palmbomen en inhalende auto's en motorfietsen.

Boarden Mersing

Twee uur voorboarden arriveerden wij met de taxi in Mersing. Een rustig gebied waar een enkele kaart verkoper ons een ticket probeert aan te smeren. Uiteraard hadden we dit al in Nederland geregeld en nadat we dit uit de tas pakte, bleef hij op afstand. De vriendelijke chauffeur gaf ons nog enkele tips om de tijd te doden en reed daarna terug naar Johor Bahru.

Voordat we gingen boarden nog even de beveiliging vastleggen nadat de beveiliger vroeg of Tijn en Sam een tweeling waren en vervolgens boarden!

Mooie plekken op de ferry van Cateway naar Tioman. Bij het raam met uitzicht over de oceaan. Het water was rustig en het uitzicht eindeloos. Sam gelukkig met zijn nieuwe verrekijker, Tijn druk met zijn fototoestel. Sam; Papa ik zie een onbewoond eiland. Tijn: 'Sam kijk jij maar met de verrekijker, ik sta klaar met mijn fotocamera.' Sam, zie je al wat?'. Onbewust nu al een heel sterk team, al kunnen ze elkaar soms wel wat aandoen.

Wat een feest. Zon, zee en...... Schelpen! Wat waren Tijn en Sam intens blij dat ze lekker op speurtocht konden. Bij aankomst bij het hotel Paya Beach Resort waren ze letterlijk niet meer te bereiken. De ouders van René zouden zeggen Oost-Indisch doof. Miranda: ' Tijn en Sam doen jullie de zwembroek aan? René twee minuten later: Jongens kleden we ons om?'. Nee, op de route van de pier naar het nabij (200 meter) gelegen hotel hadden ze natuurlijk al tal van schelpen gezien en meegenomen in hun handen. De één nog bijzonderder, dan de ander. Nadat eindelijk de zwembroeken aan waren, was het struinen langs het verlaten strand. Alsof we het rijk voor ons alleen hadden. Miranda en ik zeiden het nog hoe eenvoudig ze zich kunnen vermaken met de eenvoud van de natuur. Takken, schelpen beestjes en bloemetjes. Prachtig om te zien. Eenmaal klaar met struinen en met een hongerig gevoel, namen we nog een duik bij het hotel in het zwembad om natuurlijk de schelpen weer op te gaan duiken van de bodem. Alsof we niet wisten dat ze met diploma A en B (Tijn) geen waterratten waren. Het ene bommetje naar het andere volgde.

Maleisië 2022 it's!

1: op naar het grote avontuur!

Daar gaan we dan! En of we er klaar voor waren. Al maanden keken we er met elkaar naar uit. Relatief goedkope (€550 p.p) vliegtickets aangeschaft tijdens de tweede lockdown en onder het mom van 'We gokken het er op!' de reisplannen doorgezet. Hoe heerlijk was het vervolgens om wekelijks de reisroute te bespreken en op zoek te gaan naar cultuur, avontuur en rustplekken om met Tijn en Sam een onvergetelijke reis uit te stippelen langs de (grotendeels) westkust van Maleisië.

Schiphol
Na een lange reisdag vanuit het snikhete Nederland naar het hectische Johor Bahru in Maleisië. Vertraging met de trein zorgde dat we op Schiphol ongeveer vier uur de tijd hadden om aan boord te komen van het Lufthansa-toestel dat ons eerst naar Frankfurt vloog. Met een uurtje vertraging, maar met een tussenlanding en tweeëneenhalf uur tussenstop, voldoende om nog even te eten, althans dat dachten we...

Maarliefst vier uur deden we over het traject van bagage inleveren tot aan de douane. Megalange wachtrijen op Schiphol, maar tegelijkertijd dachten we. Dit hoort gewoon bij onze vakantie. Aanpassen aan de situatie, waarbij Tijn en Sam vooral genoten en het op hun eigen manier beleefden. Af en toe een snoepje uitdelen, gratis ijsjes en blikje drinken, loodste ons er prima doorheen. En... Natuurlijk de vele leuke gesprekken met medereizigers in de rijen.

Eenmaal in het vliegtuig keek Sam zijn ogen uit. Van de stewardess mochten ze beiden bij een raampje zitten om het opstijgen en landen voor de eerste keer te ervaren. En hoe gaaf Sam het vond was hoorbaar 'Papa, kijk hoe groot Schiphol is', Papa wat veel voetbalvelden hè?', Tijn moet je kijken, gaaf hè!?, waarna hij koeltjes afsloot met de woorden 'Daaag Schiphol!'

Frankfurt
Na een korte vlucht van een uur, kwamen we aan op Frankfurt Airport. We stapten als laatste uit het vliegtuig, omdat we helemaal achterin zaten. Aangezien we een uur vertraging hadden en de meeste mensen deze vlucht als tussenvlucht hadden, moesten we haasten naar de bus die ons richting de gate leidde, waar ons volgende vliegtuig al klaarstond. Tussendoor hadden we nog even een uurtje om snel naar de Mac Donalds te gaan. Want ja, dat hadden we ze beloofd, bij goed gedrag (chanteren doe we niet )... Was het niet dat bijna alle horecazaken rondom 21.00 uur s'avonds dichtzaten. Een snackhutje met een droog broodje en twee lange knakworsten zorgde voor een beetje vulling. Niemand die erom kraaide. Kraaien deden we wel toen we in de nieuw rij stonden om te boarden. Waar waren de boardingpassen? Ooh nee, René had ze per ongeluk op het dienblad gelegd ... Ze lagen waarschijnlijk in de prullenbak en terwijl de beste man zijn toko aan het afsluiten was, kon René nog net op tijd de boardingpassen uit de prullenbak vissen. Time for boarding!

Van Singapore naar Johor Bahru (Maleisië)
Na een goede vlucht waarin we gelukkig nog een warme pasta maaltijd kregen voorgeschoteld (23.00 uur s'avonds), konden we voordat we gingen slapen nog gezellig samen een filmpje kijken. Na een goede nacht waarin de jongens uitsliepen tot 8 uur s'ochtends, werden we om 9 uur gewekt met een ontbijtje. Een boterham met daaronder een Kittekat. De jongens vonden het heerlijk. De chocola.

Bij het uitstappen werden we met de tram naar de douane en bagageband gebracht. Na de nodige persoonlijke documentatie, waarbij Tijn en Sam te klein waren om goed op de foto te worden gezet, zorgde een bijzetstoeltje ervoor dat ze alsnog voldeden aan de inreisvoorwaarden. Eenmaal bij de aankomsthal, werden we met een uur vertraging opgewacht door JC, onze taxichauffeur van sgmytaxi.com. De opdracht die Tijn en Sam kregen, was 'Ga op zoek naar jullie eigen namen'. De chauffeur zou namelijk met een naambordje klaarstaan. Na de vlotte afhandeling, op naar de taxi. Helaas reden we rond het spitsuur (althans die indruk kregen wij, al weten we niet of dit in Maleisië bestaat) en deden we over een route van normaliter twintig minuten, ruim anderhalf uur. Gezegd moet worden dat de douane controles relatief snel verliepen. De drukte op de weg zat echter tegen. Genoeg redenen om eens goed om je heen te kijken. Wat Tijn opviel was dat het stuur anders in de auto's zaten en het verkeer ook aan de andere kant reed. 'Wat gek hè, papa!?' Terwijl er wel honderden motorfietsen keurig in het voorsorteervak voor motorfietsen afremmen, viel Sam in slaap op de achterbank. In de tussentijd kregen wij een hotspot van de taxichauffeur om alle contacten met het thuisfront te onderhouden.

Crystal Crown Hotel JB

Bij aankomst van een lange trip was het tijd om te ontspannen. Inchecken bij een tussenhotel en op zoek naar een eettentje om de dag afte sluiten. Geen saté van de straat op een legendarisch bromfietsje gemonteerd. Maar tja, wie iets beloofd die moet het ook nakomen, waardoor we eindigden bij de lokale Mac Donalds. Vier menu's voor een tientje ENNN drinken uit een plastic rietje. Dat laatste waren we niet meer gewend. Eenmaal terug in het hotel, zocht Miranda haar telefoon. Nergens te bekennen. Na app-contact met de taxi-chauffeur, kwam die boven water. Hij lag op de achterbank in de taxi. Dit overkomt haar nou nooit... Superfijn dat de taxi-chauffeur rechtstreeks naar het hotel terugreed om een grote glimlach op het gezicht van Miranda te toveren. Een fooi en volgende taxirit bij hetzelfde taxibedrijf hebben we dus maar direct afgesproken.

Snurk...
Eenmaal terug op de kamer moesten we de jongens toch echt manen om te gaan slapen. Zoveel verhalen en indrukken, waarbij morgen ook nog eens de overtocht naar ons eerste eiland gepland staat; Tioman! Expeditie Robinson schijnt er ooit eens te zijn opgenomen... Let's go!!

Welkom op ons Reisblog 2022 (Maleisië)!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis naar Maleisie (en een klein stukje Singapore en Thailand). Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar wij zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wij zien je graag terug op onze reisblog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Rene, Miranda, Tijn en Sam