Dag 3 en 4 Tioman ontdekken

Dag 3 vrijdag

Wakker worden vanuit de koude airco en naar buiten gaan richting de ontbijtzaal met een opgaande warme zon. De jongens waren vanochtend niet wakker te krijgen. Desondanks konden we nog net aanschuiven voor het ontbijt. Ruime keuze en voor ieder wat wils, echter was Sam niet zo lekker te pas. Slechts Pops en melk gingen erin, waarna hij weer snel op bed ging liggen met Miranda. Tijn daarentegen bleef achter met René en at broodjes en ontdekte de chocolade brownies. Wat een bofkont. Niet veel later vertrokken we weer naar de hotelkamer om te kijken of we een excursie konden boeken richting Tekek om vanuit daar op een motorscooter verder te touren.

Instappen en wegwezen maar! Het omatje 'Rosa' hielp ons nog mee met boarden toen we bijna per ongeluk in de verkeerde boot wilden stappen. Wat ons opviel was dat de lokale ondernemers elkaar allemaal wat gunnen en 100% voor de klant gaan vanuit vriendelijkheid en oprechtheid. Wat we wel denken is dat het bedrag dat je betaalt langs heel wat schijfjes gaat en niet altijd voor de verkoper zelf is. Doe jij dit, dan doe ik dat voor jou... Dat soort handel. Prachtig -zoals wij in Twente zeggen- noaberschap.

Eenmaal op de motorfiets was het heerlijk toeren, waarbij Sam soms met beide armen wijd achterop mee aan het genieten was. Bij het einde van Tekek moesten we afstappen om richting Air Batang te kunnen. De route werd namelijk door paaltjes geblokkeerd. Een enkele motorfiets die niet al te breed was, kon er wel doorheen. Wij niet. Terwijl we wilden parkeren, kwam er iemand aan die een hekje opende met een sleutel en er zodoende wel door kon met zijn motorfiets. Wij slopen snel mee en reden door richting Air Batang.

Air Batang

Air Batang een levendig dorpje met enkele wandelaars, restaurants en wederom aan zee. Lekker touren en genieten van alle indrukken. Op een gegeven moment bereikten we het einde van onze trip per motorfiets. Verder konden we, maar dan moesten we een trekking maken naar het dichtstbijzijnde baaitje op 15 minuten lopen door de jungle. Stoer als ze wilden zijn, namen Tijn en Sam het voortouw. Klimmen, klauteren, uitglijden en de weg zoeken. Padvinders zijn het ook. Eenmaal het einde bereikt, kwamen we uit bij Panuba. Een fraai baaitje waar we ervoor kozen om even aan te leggen en een hangmat op te zoeken. Eenmaal hangend kwamen we in gesprek met een stel uit Zweden. Waarna bleek dat het meisje ook in het onderwijs werkte en de leerkrachten in Zweden maarliefst acht weken zomervakantie hebben. Momenteel waren ze op bijzonder verlof waardoor ze 5,5 maand door Azië konden trekken. Heerlijk! Over en weer werden er wat tips uitgewisseld en vervolgens vroegen we de locals of we met de speedboot naar Monkey Bay konden varen. Een strand waar vele apen schijnen te leven. Na enig onderhandeling zaten we weer op zee.

Wow wat was dat gaaf. Op tien minuten varen de bocht om en de baai binnen varen, waarbij je denkt 'een onbewoond eiland bestaat nog!!'. De boot meerde aan op een klein stukje strand van ongeveer 30 meter breed, omringd door rotsen en allerlei tropische bomen. Kraakhelder water en helemaal het rijk voor je alleen. Eenmaal aangemeerd trokken de jongens natuurlijk een sprint om zo snel mogelijk alle schelpen van Monkey Bay te pakken en in hun plastic zak te stoppen. Eenmaal in het water koelen we af en keken we om ons heen en leek het een ware oase van rust. De geluiden van apen en andere wilde dieren, waarbij er over het strand ook enkele bijzonder gekleurde vlinders vlogen. Nadat we het strand ook nog over struinen, konden we nog even lekker schommelen in zelf gemaakte schommels van touw en wist Tijn nog een bamboestok te vinden waaraan hij zijn zak met schelpen vast maakte. Een echte Robinson in spé!

Om stipt drie uur, volgens afspraak, haalden vier jonge knapen ons weer op met de boot om ons vervolgens weer af te zetten bij de motorfietsen in Air batang. Daar eenmaal aangekomen stonden we bij het einde van de rit voor de eerder benoemde paaltjes die de doorgang blokkeerde. Dit keer was er niemand met een sleutel en nadat wij hier bij enkele locals om vroegen, werd er direct getelefoneerd. Wat een vriendelijke mensen zijn het ook. Toen bleek dat er geen sleutel in de nabije omgeving beschikbaar was, konden we niet verder. De man die voor ons telefoneerde bedachte zich geen moment en riep vier mannen, die toevallig in de buurt stonden, waarbij we de zware motorfietsen over de paaltjes tilden. Helden van de dag! We konden verder naar Tekek. In Tekek pinden we bij de enige ATM van het eiland nog wat geld, waarna we nog een poging waagden om richting Juara te gaan via de bergen met hellingen van maarliefst 45 procent. Buitenom dat het een spannende trip voor de jongens was, was het vooral volop in de rem terug, aangezien het toch te ver leek en we rond 17.00 uur terug wilden zijn om de boot te nemen naar Paya. Onderaan de helling begaf overigens de voorrem het van Miranda. We hebben denk ik geluk gehad... Bij Tekek werd ons omatje in Paya gebeld door de motorfietsverhuurder, want zij zou ook vanuit Tekek het vervoer verzorgen naar Paya. Alhoewel een lokale schipper dacht ons nog te kunnen strikken, verkocht de motorfietsverhuurder hem een uiterst vriendelijke 'nee'. Terwijl we wachten op de boot kwam er uit het niets 2 minuten later iemand aanrijden die zei 'give me two minutes to get my boat'. Geen idee of dit de juiste schipper was, maar het kwam allemaal goed. Vol gas weer de oceaan over, jiehoee!

In de avond sloten we af met een maaltijd van de kaart. Miranda dacht gepelde garnalen te krijgen, maar moest hier zelf nog mee in de weer. Rene dacht kip in cocosnootsaus te krijgen, maar kreeg uiteindelijk een soepachtig mengsel dat enorm scherp proefde en waarin allerlei kipdelen zaten die er niet zo lekker uitzagen. De kipsate van de barbecue was wel een succes. Maarliefst twintig spiesjes vlogen er doorheen. De jongens kregen er bijna ruzie om. Zo lekker waren ze. Iets herkenbaars vanuit Nederland doet het schijnbaar altijd goed.

Dag 4 zaterdag

Opvallend veel Maleisiërs eten graag en drie keer op een dag volle porties rijst en mihoen. Vooral met hun handen. Na een goed ontbijt -ook Sam dit keer- legden we een goede bodem om op snorkeltour te gaan.

Helaas voor ons waren we rond 10.00 uur weer te laat om aan te sluiten bij een tour. Laten we het erop houden, dat vakantie vieren in onze ogen ook betekent dat je in de ochtend rustig aan kunt doen... Na een korte zoektocht door het straatje met snorkeltouraanbieders, kwamen we weer terug bij ons hotel. Paya Beach Resort organiseerde ook tours, maar ging alleen het water op met zes personen. Na enig onderhandelen, mochten we alsnog met vier personen de zee op met een prive instructeur. Marina Park en Ringgit Island werden bezocht rond 2 uur in de middag.