Dag 21, 22 en 23 Singapore

Dag 20

We kwamen aan en wisten dat we van een eiland weer terecht gingen komen in een wereldstad waar vele culturen samenkwamen. Ons viel op dat de regelgeving en handhaving er een stuk strenger was, dan in Maleisië. We werden telkens gecorrigeerd als we ons mondkapje niet goed droegen of de richtlijnen van de douane niet volgden. Even weer in de discipline dus. Haha.

De jongens wilden graag direct het zwembad zien en erin springen. Op het dak van ons hotel hadden we een mini-zwembad, maar leuk genoeg om er bommetjes in te maken! We hadden een hotel in het gebied Bugis street en dat is een prima uitvalsbasis om de stad te verkennen. Mede vanwege het uitstekende openbaar vervoer. Na de lucht, de grond en de zee hadden we één ding nog niet gedaan en dat was ondergronds reizen! Singapore kent een groots metronetwerk waardoor je binnen afzienbare tijd (mocht je kunnen kaartlezen) op je bestemming bent.

Bij het metrostation kregen we de mogelijkheid om als toerist een kaart te kopen om onbeperkt te reizen voor 30 SPD

Bij het retour brengen van de pas, ontvang je dan ook nog 10 SPD terug. Na de aanschaf kozen voor de grootste highlight; de Marina Bay (MB) bekijken. Het viel ons op dat het er schoon was. Nergens rommel op straat. Na enig gegoogle, blijkt Singapore ook één van de schoonste steden te zijn van Azië. de wetgeving handhaaft dit ook sterk. Het schijnt dat je voor een papiertje op straat gooien een flinke bekeuring krijgt.

Rondom de MB waren er tal van dingen te doen, waaronder een licht, water en geluidshow in de avond, je kon er heerlijk wandelen, een deel van het F1 parcours zien, de skyline bekijken. Wij gingen tegen het begin van de avond op zoek naar foodcourt Lau Pau Sat. Op het internet stond dat je daar heerlijk kon eten vanuit ruime keuze en dat alles midden tussen de wolkenkrabbers van Singapore. Geweldig dus.

Bij aankomst voor 19.00 uur, kozen we een gerecht en aten dit lekker op. Lokaal eten en vers bereid. Bijna altijd goed. Tijn en Sam wilden graag saté en dit bleken ze ruimschoots te hebben echter wel vanaf 19.00 uit en buiten de de foodcourt aan de rand van de straat. Vanaf half 7 waren allerlei mannetjes met menukaarten in de weer om als vast een pre-order op te nemen. Vanaf 7 uur veranderde de drukke weg in een heus terras met krukjes en uitklapbare tafeltjes. Geweldig en weer strak georganiseerd! Tussen de wolkenkrabbers saté eten en ook nog eens bij volle maan. Prachtig!

Na het eten liepen we door naar de MB waar een licht, water- en geluidshow gaande was. En ja, evenals in Kuala Lumpur vonden de jongens dit natuurlijk geweldig. Zittend in de kleermakerszit en kijken maar!

Tijn wilde graag in de Singapore Flyer, een megagrote reuzerad, echter eenmaal bij aankomst was het gesloten. De jongens werden moe en hadden deze dag maarliefst 18000 stappen gelopen met die kleine beentjes. We kozen voor nachtrust en vertrokken naar het hotel.

Dag 21

Een volledige dag in een snikhete stad. Wat ga je dan doen overdag? Juist, op zoek naar water. We kozen voor het gratis waterpark bij Gardens by the bay. Tijn en Sam konden daar lekker lang spelen en rennen en hun energie kwijt. Onder allerlei waterfonteinen door en daarna ook nog even langs het avonturenpad! Onder de rook van het MB hotel verkoeling. Een echte aanrader met kinderen. Tot ruim drie uur waren we hier te vinden.

In ons avondprogramma wilden we opzoek naar een souvenir als aandenken aan Singapore. Evenals van alle andere steden waar we zijn geweest, kochten we ook van Singapore een heerlijk fout magneetje. En wat Tijn misliep in Penang, vond hij hier in de Bugisstreetmarkt zijn handklokje. En ja, daar was hij heel erg blij mee! Bugisstreet overigens een gezellig centrum van vier verdiepingen waar je allerlei lokale lekkernijen en kleding tegen kunt komen, evenals een aantal schoonheidssalons.

René wist nog een tweede foodcourt, gezien in één van de vele reisverhalen die online staan. De Makansutran Gluttons Bay. Eten met uitzicht over de MB. Dus de metro weer in en op zoek naar. Bij aankomst zagen we een gezellig samenzijn van iedereen die een avondmaal wilde nuttigen, waarbij Miranda een kraampje vond waar je een eigen samengestelde pasta kon kiezen. Het smaakte verrukkelijk! Wat ons overigens opviel was dat de Maleisiërs heerlijk schaamteloos kunnen boeren. Soms totaal uit het niets, terwijl iemand op vijf meter van jou staat. Na een laatste ronde rondom de MB, sloten we de dag dit keer af met maarliefst 24000 stappen op de teller.

Dag 22

Wakker worden en weten dat dit toch echt onze laatste dag is. Alhoewel ons bij de lobby van het hotel werd verteld dat de omgeving alleen maar Aziatische ontbijtjes verkochten en wij toch echt richting het centrum moesten gaan om te ontbijten, kwamen we erachter dat achter de moskee een heerlijke bakker was. Aangezien het geen zitgedeelte had, kochten we een aantal lekkernij en aten het op in onze kamer.

We hadden in de planning om de laatste dag naar Sentosa Island te gaan. Een opgespoten strand aan 'de straat van Singapore'. Maw aangelegd langs een waterlijn war grote vrachtschepen vaarden. Een vreemd contrast liggend aan een paradijselijk strand. Voordat we aankwamen, hadden we de keuze uit een monorail of cablecar. De jongens wilden door de lucht, dus boekten wij de cablecar wat ons een geweldig uitzicht over Sentosa gaf.

Wat opviel was het grote aanbod van animatie en vermaak. Er is zoveel te doen op Sentosa dat we aan een dagdeel niet genoeg hadden. Het openbaar vervoer (tram en monorail) is er gratis waardoor je en eenvoudig verplaatst. Wij kozen ervoor om op Palawan strand de kids nog even lekker te laten spelen. Wij in de speciaal gemaakte hangmatten uitrusten en genieten van de laatste uurtjes.

In de middag sloten we dag af met een metrotrip naar de luchthaven. Volgepakt duurde dit ongeveer 45 minuten, waarna we alle tijd hadden om onze laatste Singaporese Dollars uit te geven en nog even lekker te eten. Tijn en Sam kochten een laatste knuffel en wat dolblij. De vlucht naar Amsterdam verliep uitstekend. Het eerste deel naar München was vooral slapen en het tweede deel naar Amsterdam weer acclimatiseren in een andere tijdzone. Bij aankomst werden we blij verrast door familie die ons op kwam halen met een speciaal geregeld taxi-busje. Superleuke verrassing na een kleine vier weken vakantie! Geweldig!

Bij het schrijven van dit laatste stukje verhaal over onze reis naar Maleisië, staan Miranda en ik nog even stil bij wat voor geweldige dingen we samen hebben kunnen doen. Veel gezien, gedaan en genoten en dat in volle gezondheid. De reis heeft een grote indruk achtergelaten op onze jongens. Natuur, cultuur en avontuur. Het kwam allemaal terug. Natuurlijk was het een stuk vermoeiender dan met de caravan op pad gaan, maar wat was dit gaaf en wat hebben de jongens het goed gedaan. Vele kilometers over land, lucht en zee en dat allemaal maar moeten verwerken in die kleine koppies.

We hopen met deze reisverhalen een onvergetelijke herinnering te hebben gemaakt en willen jullie bedanken voor het volgen en de lieve woorden!

Dag 17, 18, 19 en 20 Langkawi

Dag 17 zaterdag 6 augustus

Heerlijk wakker worden in Kota Bahru. Prima ontbijt en nachtrust. De taxi werd door ons hotel geregeld en dat betekende dat we richting het vliegveld konden.

Een vlucht van een klein uurtje bleek uiteindelijk een andere wending te krijgen. Vlak voor de landing kreeg de piloot te maken met bewolking, regen en wind. Het vliegtuig schommelde bij de daling wat meer dan gebruikelijk. Turbulentie in dichte bewolking. Desondanks daalden we richting de grond. Net dat je denkt we maken contact met de grond en zijn geland, maakte de piloot ineens een schijnactie en trok hij hem vol door weer de lucht in. We schrokken best, maar eenmaal weer in de lucht gaf de piloot aan dat het te hard waaide en we naar Penang terug vlogen. Bijgekomen van de schrik, konden we na een korte wachttijd van 45 minuten alsnog de lucht in om opnieuw naar Langkawi te vliegen.

Bij aankomst op de luchthaven bestelden we snel een Grab en gingen we door naar ons Villa Beach Resort. Klinkt al goed van te voren. En ja, het hotel was ook prachtig. Veel te luxe voor een backpackers vakantie, maar we wilden goed afsluiten met rust en comfort. Mij is geleerd dat je dan meer een flashpacker bent. Het avondmaal werd voltooid met een echte biefstuk en wat had Sam daar naar uitgekeken. En eerlijk is eerlijk, hij was overheerlijk.

Dag 18 zondag 7 augustus

Wederom heerlijk wakker worden met uitzicht op het zwembad en zee. Prima temperaturen en goede vooruitzichten. De avond ervoor had René twee massages geregeld voor deze ochtend. Liggen maar en ontspannen. Na de massages was het plonstijd. Lekker aan het zwembad waarbij opviel dat het hotel verre van volgeboekt was. Heerlijk rust dus. Schelpen opduiken, door de benen zwemmen en met de bal spelen.

Prima ontspanning onder de lekkere zon. In de middag huurden we een scooter en gingen we het eiland verkennen. We gingen naar de avondmarkt Padang Matsirat. Op Langkawi is er iedere avond een markt op een andere locatie. Dit was ongeveer 30 minuten rijden en gaf ons mooi de gelegenheid om de buurt te verkennen. Lekker het lokale eten uitproberen en ook nog eens twee armbandjes kopen bij een lieve man uit Indonesië. Eenmaal teruglopend naar de scooter, kwamen we deze meneer weer tegen en mochten Tijn en Sam een gratis bandje uitzoeken.

Met de nodige lekkernij mee, vertrokken we weer richting het hotel. Op de terugweg kwamen we nog een speeltuin tegen, waardoor de kids nog even konden uitrazen.

Dag 19 maandag 8 augustus

Wakker worden, ontbijten en het zwembad in. De derde dag had weer weg van een ontspannen dag. Iets waarvoor we ook naar Langkawi kwamen. Tijn vertelde bij het ontbijt overigens nog dat hij echt de koning van de klas was, omdat hij de liefste was. Haha Tijn, soms wel... 'Niemand kan zulke goede grappen maken als ik'. Sam: 'weet je waarom ze mij zo lief vinden? Omdat ik zo fanatiek ben. Vooral met voetballen!' Klopt helemaal Sam!

Terwijl Miranda een tweede massage nam, voetbalden de kids met René even op het strand. Ontzettend leuk om te zien hoe fanatiek ze kunnen zijn als ze er zin in hebben.

Het was warm, waarna we weer snel het zwembad indoken. Nadat we hadden geluncht trokken we erop uit. We wilden op zoek naar een waterval. We kozen de Telaga Tujuh Waterfall. Veel traptreden gingen vooraf, waarbij de meeste mannen in hun blote buik de beklimming maakten. Na ongeveer 1,5 kilometer bekliming, waarbij jongens het hartstikke goed volhielden en voorop gingen op zoek naar de eerste waterstromen. Eenmaal aan de top was het prachtig vertoeven.

Een mooi uitzicht punt omringd met stromend water, waar je in kon springen of vanaf kon glijden. Ook de aapjes lagen op de loer om de niet oplettende toerist te ontdoen van lekkernij. Na de afdaling bezochten we de echte waterval. Wederom een prachtig punt om te genieten van de natuur.

Na ongeveer anderhalf uur vertoeven, gingen we met de scooter terug richting het hotel. De jongens wilden ook weer graag zwemmen. Op de terugweg legden we nog even aan bij Casa del Mar, aangezien de saté daar werd aangeschreven. Buiten de lange wachttijd totdat we het eten kregen, viel het eten reuze mee. Geen uitzonderlijke saté, wel een hoge rekening voor de locatie. Eenmaal terug bij het hotel was het weer plonzen!

In de avond trokken we het centrum van Pantai Cenang in. Op ongeveer een kilometer van ons verblijf. Met de scooter 5 minuten rijden. op de vraag wie er bij de Mexicaan wilde eten, gaf Sam aan 'ik!'. Dus gingen we voor taco's en burrito's. Onder het genot van een liveband je, genoten we van dit gezellige plaatsje.

Na het eten was het nog even shoppen en kochten Tijn en Sam een kettinkje.

Daarna gingen we door op zoek naar een vuurshow op het strand. Op het internet stond de Kalut Beach bar aangeschreven en hiermee sloten we de avond dan ook af. Liggend op een zitzak, drankje erbij en kijken naar de show.

Dag 20 dinsdag 9 augustus

De laatste dag op Langkawi was vooral ontspannend. René nam nog een heerlijke massage in de ochtend en daarna weer lekker aan het water. In de vroege middag trokken we er op uit om de grote 'Eagle' van Langkawi te bezichtigen, maar daarmee was ook alle activiteit gezegd voor deze dag. We maakten ons op voor de reis naar Singapore en wilden nog volop genieten van de toplocatie van ons verblijf. We sloten af bij de Infinitypool met een heerlijke avondmaaltijd met natuurlijk o.a. biefstuk! Een prachtig uitzicht vanuit het zwembad maakte onze vakantie compleet. De kids spelend op het strand en in het zwembad en wij online opzoek naar een onderkomen voor ons laatste verblijf in Singapore en tussendoor genieten van de rust. Maleisië wat was je mooi!

Op naar het grote Singapore; een metropool en weer een tegenhanger van het eilandleven.

Dag 16 en 17 Palau Perhentian Besar

Dag 16 donderdag 4 augustus

Goedemorgen Penang! De avond ervoor hadden we bij het hotel een taxi geregeld. Vanwege de ochtendspits wilden we geen risico nemen om de vlucht te missen. Alhoewel je in deze landen vaak slechts een uur van te voren op de luchthaven hoeft te zijn, konden we om 06.30 uur de taxi in.

Keurig op tijd werden we ontvangen door een praatgrage chauffeur. Hij bracht ons in 45 minuten naar het vliegveld en kon onderweg veel vertellen over de stad Penang. Eenmaal op de luchthaven aten we een ontbijt van de Starbucks en konden we lekker ontspannen toewerken naar onze binnenlandse vlucht. Sam was nog wel even bang dat hij al zijn gevonden schelpen moest inleveren bij de bagage controle, maar werd gerustgesteld toen hij mocht doorlopen.

Vooraf waren we wat sceptisch over ons geboekte verblijf op de Perhentian. Veel slechte recensies gelezen op het internet, maar er was zo weinig vrij om online te boeken. We kozen voor het eiland Besar omdat daar de meeste gezinnen met kinderen verbleven. Voor het eiland Kecil hadden we ook kunnen kiezen, maar dat was meer voor de jongeren. Wij kozen voor Besar en het verblijf Flora Bay Resort, nadat enkele tussenpersonen hadden bemiddeld.

Na een prettige vlucht, kwamen we aan op Kota Bahru. Inclusief de boeking van het verblijf, hadden we ook het vervoer over land en zee geregeld. Er hing een blaadje met de naam Miranda op het hekwerk bij de arrivals-zone, echter was er bij aankomst nog geen chauffeur te bekennen. Ons werd gezegd, dat we even moesten wachten. Na tien minuten arriveerde ons taxibusje en vertrokken we met een uurtje rijden naar de boot in Kuala Besut. Een klein dorpje aan het water. We werden ontvangen door de haven- medewerkers die uiterst luidruchtig waren, en kregen met hand en gebaar de nodige uitleg. Nadat we toeristenbelasting hadden betaald, mochten we ongeveer 30 minuten wachten voordat we gingen boarden op de boot die ons richting Perhentian bracht.

Palau Perhentian Besar

Toen we de baai binnen vaarden, zagen we een prachtig strand uitgestrekt over ongeveer een kilometer. Palmbomen en enkele hutjes. We zagen niet veel toeristen. Er heerste rust en op het strand waar wij verbleven waren lang niet alle hutjes bezet. Althans zo leek het. De pandemie heeft er hier ook ingehakt. Op een duikschool, enkele hutjes en ook een barretje na, was er zon, zee en rust.

Verblijf Flora Bay Resort

Bij het inchecken kregen we vrij direct de sleutels in onze handen gedrukt en liep de receptionist mee naar ons chalet. chaletnummer 98 kregen we toegewezen. Bij binnenkomst rook René direct al een penetrante lucht van vocht/schimmel. Een proper verblijf met twee tweepersoonsbedden, sterk verouderde airco en een douche met wasbak waren het enige comfort. Voor zeventig euro per nacht, namen wij het voor lief. Genoegen nemen met de eenvoud, we kennen het vanuit eerdere reiservaringen met ons twee.

In de avond zochten wij de gezelligheid op bij ons verblijf. Je kon er heerlijk buiten zitten en voor eiland begrippen, hadden we de keuze voor het avondeten van een uitgebreide kaart. We hebben na het eten nog even heerlijk gewandeld over het uitgestrekte strand, waarbij onze jongens zich heerlijk vermaakten met schelpen zoeken, maken van zandkastelen, gleuven maken waar zeewater doorheen kon lopen en boompje klimmen. Echte padvinders.

Terwijl wij echt even moesten schakelen bij aankomst over de rust die er heerste en ons chalet, waren de kids uiterst in hun nopjes. Sam zei nog wel een leuke uitspraak: 'papa, het is hier blankheet'. Ik denk dat hij bloedheet bedoelde. Kletsen kunnen ze en op ieder verblijf worden ze ook omarmd met vriendelijkheid en charme. Maleisiërs zijn gek met kinderen.

De avond brak aan en na een gezellig gesprek met een stel Nederlanders uit Amsterdam kropen we lekker in ons nestje.

Dag 17 vrijdag 5 augustus

Wat hebben we een verschrikkelijke nacht gehad. Beestjes over het bed, lek geprikt tijdens je eerste slaap, een slechte airconditioning en als klap op de vuurpijl kwamen er in de badkamer -toen René midden in de nacht moest plassen- een aantal kakkerlakken op het toneel. Weinig slaap dus en na kort overleggen direct geconcludeerd: hier gaan we weg! We besloten midden in de nacht om er nog wel een dag te blijven, maar niet langer dan één nacht te slapen. We schreven ons in voor de boot van vier uur s'middags en checkten uit in de ochtend. We wilden onze reis in Maleisië afsluiten met een aantal topdagen en kregen steeds meer de indruk dat Perhentian veel te bieden had, maar het toch niet de plek was om ruim zes dagen te verblijven.

Middagprogramma

We wilden ondanks de vervelende nacht toch het eiland gaan verkennen en positief afsluiten. We waren er immers net. We kozen ervoor om een privé-tour te boeken om te snorkelen in zee met grote schildpadden. Waar Tijn het water niet in wilde, durfde Sam het wel aan met René. Natuurlijk nadat René al enkele minuten in de zee dobberde. Samen zagen ze maarliefst zes grote 'turtles'. De één was ruim één meter groot, de ander weer wat kleiner. Vanaf de boot - Sam en René onder water- zagen we een schildpad naar boven zwemmen. Prachtig om te zien dat koppie boven water. Onze tweede stop met de boot was op het eiland Marina Bay. Een strandje met enkele hutjes en wat meer toeristen op het strand. We kozen ervoor om even lekker te zonnebaden en te snorkelen. Tijn en Sam wilden eerst niet mee het water in, maar waren 'omkoopbaar' toen we aangaven om naar schelpen te snorkelen. De vele gekleurde visjes die we al heel dicht vanaf het strand zagen, waren prachtig om te zien. Sam keurde het onderwater met zijn Decathlon duikbril goed met het 'picobello' onderwaterteken. Heerlijk enthousiast mannetje is het ook. Rond 13.00 uur zat onze tour erop en sloten we af bij het strand van ons verblijf. Nog even genieten van de prachtige uitzichten en voorbereiden op een tussen verblijf in Kota Bahru waar we een nachtje bleven, voordat we doorvliegen naar Langkawi.

Doorreis naar Kota Bahru

Een volgepakte boot met mensen om weer de overtocht te maken naar het vaste land. Vol gas over de oceaan. De jongens vonden het geweldig. Na een uurtje varen, arriveerden we in Kuala Besut en na het uitstappen, werden we opgewacht door een wat oudere man die ons graag wilde helpen met de tassen, met als tweede doel ons te vervoeren naar ons verblijf. Hij zag René kijken op de Grab-app en vroeg waarom hij daarvoor koos. Hij zei 'Let's make a good price'. Niet veel later hadden we een goede deal en liepen we naar zijn auto. Geen moderne auto, maar zoals de jongens zeiden: papa, kijk dit is een echte roestbak. Ja, dat was inderdaad zo. Het had zijn charme. Een wagen uit de jaren 80 (denken we) met een kilometerstand van 6 ton (!). Ik wist niet dat het kon. We konden erom lachen. Een uiterst vriendelijke man overigens, die we ook wel een ritje gunden. Na vijf minuten onderweg te zijn, stopte hij overigens ineens bij een tankstation. Tanken dus en even wachten. Nee, toch niet. Hij kwam de tankshop en had voor Tijn en Sam een chocoladereep en een flesje water gekocht. Hij vond de jongens zo schattig... Ontzettend lief, waarna onze reis vervolgde.

Aangekomen bij ons verblijf in Kota Bahru voor een korte overnachting om op zaterdag snel door te vliegen naar Langkawi, kregen we de beschikking over een executieve family room. Met andere woorden; lekker luxe met een grote en schone kamer. Toevallig werden we er door de vriendelijke taxi-chauffeur op geattendeerd dat er een grote nightmarket tegenover ons hotel was. Na het avondeten was het dus leuk om erover heen te struinen. De jongens waren blij met een gekochte sleutelhanger en voetbaltenue en wij hadden uiteindelijk een leuke avond!

Na een heerlijke dag reizen we door naar Langkawi!!

Dag 13, 14 en 15 Penang

Penang!

Dag 13

Na een taxirit van ongeveer 2 uur, hadden we weer een aantal kilometers afgelegd. In de middag kwamen we aan in Penang. Het laatste stukje er naar toe gaat over een lange brug. Het schijnt dat Penang het enige eiland in Maleisië is dat door een brug verbonden is.

Bij aankomst troffen wij een kleurrijk hotel aan (Lost Paradise Resort) dat opgebouwd is uit losse bouwelementen vanuit de Balinese stijl. Het hotel ligt in Batu Ferringhi en dat ligt op op 20 minuten rijden van Georgetown, het drukkere gedeelte. De eigenaar runt hier naast een hotelketen, ook een school. Zijn ideaal is om iedereen wat mee te geven in deze wereld en daar draagt hij graag aan bij. Met uitzicht over de zee, hebben wij een fijn zwembad naast onze kamer. De kids nemen een plons en wij genieten van het uitzicht.

Penang

Penang is de stad van het streetfood en de streetart. We kozen ervoor om de eerste dag wat bij te slapen in de middag en s'avonds te gaan eten bij de Jetty Food Court. Allerlei verschillende gerechten werden daar met liefde bereid. Miranda koos een gerecht met Garnalen, René Pad Thai met kip. De kinderen kregen zoute aardappel en satéetjes voorgeschoteld. Nog steeds hun favoriet.

Dag 14

Dit keer kozen we om geen ontbijt te nemen bij ons hotel. Wakker worden en op zoek dus naar een bakker/restaurant aan om te ontbijten. Nadat we de taxi waren uitgestapt, kwamen wij erachter dat het restaurant dat we hadden opgezocht dichtzat. Dat betekende dus snel weer een taxi via Grab boeken en naar het volgende restaurant op zoek. Het bleek echter dat aan de kant van Batu Ferringhi niet veel taxi's rijden. Normaal gesproken heb je er binnen vijf minuten eentje, maar nu moesten we ruim twintig minuten wachten. Balen dus, maar een uur later zaten we in Georgetown aan een heerlijk ontbijtje. Crossaints, vers brood en smoothies. Even lekker luxe ontbijten.

Na het ontbijt stond het bezoek aan de Penang Hill gepland. Het hoogste uitkijkpunt over Penang. Het tripje duurde tien minuten omhoog met een kabeltreintje. Met een mooi uitkijkpunt, een Indiase tempel en o.a. een speeltuintje was het prima vertoeven ruim boven de zeespiegel. De temperatuur lag wat lager en dat was wel prettig op deze warme dag.

In de middag gingen we terug naar het hotel omdat de jongens graag het water in wilden. Na Ipoh, was Penang wederom een stukje cultuur en dat is toch echt soms wel lastig in de bedrukkende warmte. De jongens waren heerlijk met lege flesjes aan het spelen en maakten 'muntthee' van blaadjes en schreven op zelfgemaakte blaadjes wat het moest kosten voor de hotelgasten. Daarna plonsen in het zwembad en daar ook nog toevallig nog even zwemmen met Nederlandse kindjes uit Oldenzaal. De wereld is soms klein. In de avond gingen we eten bij het volgende foodcourt. Dit keer die van Long Beach, om vervolgens over de nightmarket te lopen om een souvenirtje te kopen. En omdat we de slippers van Sam in Ipoh vergeten in de tas zijn te doen, kreeg hij een paar nieuwe. We sloten de avond af met een heus tandartsbezoek. Tijn wilde de wiebelende tand van Sam er wel uithalen. Na enig gepriegel, lukte het René om de tand te verwijderen. Een hele ingreep bij de foodcourt.

Dag 15

Onze laatste volledige dag begon met een heerlijk ontbijt bij Rainforest backery in Georgetown. Een echte aanrader. Verse bagels, crossaints, smoothies, alles erop en eraan. Top!

Na de start gingen we op zoek naar streetart en nadat we de becak-fietsen voorbij liepen, konden we het huren van een electrisch scootertje niet aan ons voorbij laten gaan. Lekker touren, op zoek naar streetart en vermaak!

De jongens vonden het hartstikke leuk. Een drukke stad, maar onderweg de ene tekening naar de andere op de muur. De jongens deden lekker competitief een wedstrijdje wie de meesten vond.

Nadat we ook nog een klein stukje door Little India reden, konden de jongens ook nog een offer-ritueel meemaken. Opvallend genoeg was dat er tijdens dat moment veel bedelaars rondom de Indiase tempel liepen. Een beetje ongemakkelijk.

Penang

We sloten Penang af bij een derde foodcourt. Dit keer in de JJ Foodcourt waar het gezellig vertoeven was. De drukte, het lokale leven en liefde voor het bereiden van vers eten. Alles kwam daar samen hoe we Penang gaan herinneren.

We maken ons vandaag op voor een binnenlandse vlucht naar Kota Bahru om vervolgens door te reizen naar de Perhentian. Zon, zee en strand. We zijn er weer even aan toe!

Dag 11 en 12 Ipoh City

Dag 11 en 12 Ipoh City

We besloten om Ipoh City te bekijken vanwege de vele tempels en grotten. Daarnaast staat Ipoh bekend om haar bekende streetfood. Vnl. Taugé en Kip! Bij de aankomstdag (dag 11), wilden de jongens pizza eten. Dat bracht ons bij Michelangelo Pizza's. Uitstekende pizzeria van een Amerikaanse eigenaar waar de (lokale) mensen massaal naar toekomen. We konden ons er iets bij voorstellen. Grote pizza's i.p.v. rijst of noodles. Veel keus en in ovens gestookt op hout heerlijk bereid. Hij had de toko vol -met naarmate het later werd een wachtrij voor de deur- en het eten (inclusief brownie met caramel) was geweldig.

Eenmaal rijdend bij aankomst door de stad, leek het ons grijs en grauw en vroegen wij ons af of we wel de juiste keuze hadden gemaakt. We wisten welke trekpleisters we wilden bezoeken, maar de eerste indrukken waren wat terughoudend. Ons hotel M. Boutique was prachtig qua aankleding, maar had geen zwembad. We waren dus aangewezen op de dagactiviteiten in Ipoh zelf. Een kop White Coffee werd gedronken, vanwege zijn beroemdheid in deze stad en daarna erop uit!

Concubine Lane

Een leuk straatje in het oude centrum dat wij bezochten bij aankomst. Verschillende winkeltjes en lokale lekkernij. Het straatje was slechts 100 meter lang, maar het puilde uit van de mensen.

Tempels en grotten

In de ochtend trokken we richting de eerste tempel. Aangezien Sam graag naar zijn eigen vernoemde tempel wilde, begonnen we met de Sam Poh Tong tempel. Een indrukwekkend complex met meerdere bezienswaardigheden. De wierook kwam je tegemoet en bij elke tempel werden we opgewacht door immense beelden van bewakers. De één keek vaak vrolijk en de ander vaak streng. Wat ons verder opviel waren de immense beelden. Draken, krijgers en verschillende Boeddha beelden.

Sam en Tijn deden overigens nog een wens bij één van de vele beelden, waarbij Sam zei dat hij wenste dat de ruzie in Oekraïne snel voorbij was en Tijn dat Zoë nog vaak met hem wilde spelen. waar ze wel niet aan denken op zo'n moment. De Lin Seng Tong was de volgende en grensde aan de Sam Poh Tong Tempel. Een liggend Boeddha beeld keek uit over het complex. Prachtig alle kleuren, beelden en schilderingen in de palle zon. De jongens keken hun ogen uit en werden regelmatig getriggerd door de wierookstokjes en biddende mensen. Het was er warm en dat zorgde ervoor dat we rond 12.00 uur, na ons eerste bezoek, even een pauze gingen inlasten om goed te eten en drinken.

De tweede en laatste tempel was de Kek Look Tong. Een immense grot opening ontving ons. Waarbij we bij binnenkomst een kaars kochten en daarop een tekst schreven en de namen van Tijn en Sam. Het kaarsje konden we bij een groot Boeddhabeeld zetten als mooie symbolische herinnering. Veel geluk en gezondheid voor iedereen in de toekomst, zeiden we tegen elkaar! Persoonlijk vonden wij de eerste twee tempels mooier.

Taxi in en taxi uit. Tijn zegt steevast bij het verlaten van de taxi: 'Thank you very much, Selamat Tindang, byebye!'. We stappen uit bij ons authentieke hotel M Boutique en gaan even chillen op de kamer. Een uur later besloten we om naar een kunstmuseum Funtasy House of Trickart te gaan waar allerlei 3D schilderingen waren tentoongesteld. Hilarische foto's werden er gemaakt, waarin de jongens helemaal op konden gaan in verschillende expressies op camera. Vooral Tijn vond het geweldig. Sam kwam later op gang, want hij verloor zijn sleutelhanger in de taxi die ons erheen bracht en had even nodig om dat te verwerken...

Ipoh Hermitage trial

Er was een map beschikbaar om deze route dwars door Ipoh Old town heen te volgen. We hebben dus lekker gewandeld en allerlei gebouwen en muurschilderingen bekeken.

Streetfood

We sloten de dag af met een bezoek aan de Memory Lane Flea Market. We waren er iets te vroeg en kozen ervoor om kennis te maken met het eten bij restaurant Lou Wong. Taugé en Ayam (kip). De kip (inclusief bot en vel) eten was even wennen, maar we spraken af om het samen te proberen. Vooral de sfeer was erg leuk. Hectiek, af en aan met bordjes eten en de plastic krukjes. Het riep een bepaald gevoel op. Ipoh Old Town was volop in beweging rond etenstijd. Na het eten liepen we nog even over de Night Market, waarna we de taxi instapten naar een laatste stop waar er alle foodtrucks stonden. We kozen ervoor om nog een portie extra Satay Ayam te bestellen en sloten de avond af met een rit naar ons hotel.

Morgen trekken we door naar Penang. Grenzend aan de kust en ook bekend om haar streetart en kunstwerken.

Dag 10 en 11 Sunway Lost World of Tambun

Dag 10 en 11

Once in a lifetime moment! The Sunway Lost World of Tambun is in één woord absoluut fantastisch om met je eigen kids te beleven, althans volgens verschillende reisblogs!

In Nederland hebben we getwijfeld of we dit park wilden bezoeken. We lazen veel goede recensies, maar vonden het wel erg prijzig. We wilden wel gaan, maar dan voor de full-expierence! Slapen in een tentje in de jungle aan het water. Uiteindelijk hebben we dit wel gedaan in de hoop dat we er geen spijt van kregen.

Vanuit Marina Island (aankomst haven vanuit Palau Pangkor) was het ongeveer twee uur rijden naar het park gelegen in Ipoh. Bij aankomst mochten we even wachten bij de receptie en onze bagage neerleggen op een kar. Niet veel later werden we opgepikt door chauffeur Kamal -later bleek hij een alleskunner, maar daarover later meer- die ons naar het verblijf op het park bracht. Een enthousiaste jongen die direct het contact met onze jongens zocht. Rijdend naar onze plek achterop het park vertelde hij van alles over de mogelijkheden vanuit vriendelijk oogpunt. Tijn en Sam vonden hem direct al geweldig.

Bij aankomst van onze heuse tent, keken wij onze ogen uit tussen de bergen. Aan het water en op de achtergrond allerlei dierengeluiden. Fantastisch! We installeerden ons en gingen vanwege de warmte snel richting het waterpark. Onderweg kwamen we nog een leuke attractie tegen waarbij de jongens Tin uit een riviertje mochten zeven. Na dit educatieve deel snel glijden maar op de vele spectaculaire glijbanen. Wat ons opviel was de grote mate van security die alles in de gaten hield rondom en in het water. Dat gaf met twee jonge kinderen, ook al hebben ze al hun zwemdiploma, een veilig gevoel. Na de glijbanen gingen we nog even de Maine Coon katten aaien -eindelijk mochten de jongens de goed verzorgde dieren aaien- en daarna ook nog door naar het spookhuis. Want bij aankomst op het park zagen Tijn en Sam dit direct al. Een enge man die voor de attractie stond met een groot mes. Ze hielden maar niet op met vragen. Spookhuis, spookhuis, spookhuis! Eenmaal binnen, hebben Miranda en ik ons kapot gelachen. Wat hadden ze dit goed nagemaakt zeg! Sam vond het echt niet zo leuk als het leek. Vooraf de grootste mond, maar in het spookhuis -tot huilens toe- vond hij het doodeng. Sam: ik wil noooooit meer in een spookhuis. Hij zat bij Miranda op haar arm en wilde (en trilde) maar één ding en dat was zsm naar buiten. Tijn liep aan de hand van René mee en vond het vooral spannend.

Buiten bij het spookhuis maar even bijkomen met een grote bak popcorn. 'Dit was allemaal nep Sam. Echt waar kereltje...' Na het even na te hebben besproken, liepen we naar de Hotsprings; verwarmde jacuzzi's en een waterval om onder te staan. Relaxen dus! Nadat we in zwemkleding genoten van het waterspektakel, legden we de popcorn, kleding en tas eventjes weg van het water. Dit hadden we beter niet kunnen doen, want toen René onder de waterval ging staan , kwam er een aap uit de bosjes springen en die greep met twee volle handen de popcornbak vast, rende weg en klom in de dichtbijzijnde boom. Hilarisch om te zien! Voor Sam echter niet. Alweer een tegenvaller, haha.

We sloten het bezoek aan de Hotsprings af met een heuse poolparty. Keiharde muziek galmde uit de boxen en met een echte DJ, was het even lekker ouderwets losgaan! Althans, Miranda ging uit haar dak en dat viel de lokale bevolking ook op. De één na de ander wilde op de foto met haar. Erg lachen!

Rond 3 uur liepen we naar de Tiger show. Een Siberische Tijger werd gevoerd en dit werd ingeluid door een papegaai-show met enthousiaste rangers die, zoals het er naar uitzag, erg vriendelijk omgingen met de dieren. De jongens waren natuurlijk erg onder de indruk. Wat was er op dit park veel te doen/zien!

Rond 4 uur waren we weer terug bij de tent en werd ons aangeboden om voor 150 RM te gaan barbecuen bij de tent. Private! Full-expierence, doen dus! Kids vervolgens even op de tablet en papa en mama konden tussendoor nog even ziplinen voor hun eigen tent over het water. Bij terugkomst van het ziplinen waren Tijn en Sam verdwenen. Nergens te vinden en dat voor onze eigen ogen... Lichte paniek sloeg toe - al sloeg dat nergens op in zo'n veilig park- en het overige personeel op het park werd al via de portofoon ingeschakeld door Kamal. Eenmaal dat gedaan te hebben kwamen de twee koekebakkers de tent uit lopen, schatterend van het lachen. Het personeel lag ook helemaal in een deuk. Verstoppertje spelen onder hun bed in de tent. Nee, wij hadden het niet door. Na het chillen bij de tent gingen we nog even kijken bij de krokodil en nijlpaard. Indrukwekkend en heel dichtbij!

Rond 19.00 uur kwamen we terug en was de picknicktafel bij onze tent gedekt. We kregen een koelbox met satétjes, garnalen spiesjes, lamsvlees, worstjes, kippenvleugels en verse vis in marinade. Ook aan sla, rijst en drinken geen gebrek. Wat een weelde. Eigenlijk ook veels te gek voor een backpackers stel. Maar goed, we lieten ons lekker verwennen. Omdat er zoveel overbleef, brachten wij het personeel dat 24 uur over onze spulletjes en tent waakte wat vlees. Dit konden ze erg waarderen. Want Maleisië is nog steeds een land waar ze niet graag zien dat je eten verspilt.

Toen we klaar waren met eten, gingen we de avond in en was het inmiddels duister. Op het programma stond een Avatar wandelroute en vuurspuwers gepland. 'Glow in the dark' verf kregen we op onze huid en langs allerlei opgemaakte persoonlijkheden een spannende route voor de kids door de jungle. Geweldig om te zien en heel veel tijd en energie ingestopt door het park. Nog maar net bekomen van de wandeling, sloten we aan bij de vuurshow. Een heus optreden vol met energie, toneel, harde muziek en vuur zwaaiend/spuwend personeel. Voordat men begon, was er eerst een kort optreden om de vuurshow in te leiden. De openingsdans onder toeziend oog van wel tweehonderd mensen, ging Tijn met aantal andere vrijwilligers uit het publiek het podium op om mee te swingen. Geen angst en gewoon meedoen. Na afloop zei Tijn, dat wil ik later ook wel op het podium staan! En ik wil op muziekles! Kan ik mooi vuurspuwen! En eerlijkheidshalve het was een geweldige voorstelling vol entertainment.

Sam vond de 'dude' met het groene masker een coole gast. Opvallend is waar ze dan in alle hectiek opletten. Na afloop wilden we nog op de foto en trok er ineens een bekende (Kamal) zijn groen masker af. Heey! Dat is Kamal zei Sam! Hij was helemaal onder de indruk! Kamal die ons in de ochtend naar onze tent bracht en zo vriendelijk en behulpzaam was, was ineens vuurspuwer! We zagen de jongens denken 'wat cool!'. We wilden nog op de foto met de first Lord (hoofdrolspeler van de show die een indiaan figureerde) en omdat wij natuurlijk opvielen tussen alle Aziatische mensen (en Kamal ons kende) mochten we direct op de foto! Superleuk! Toen we alle indrukken van deze avond moesten verwerken zei Tijn: 'deze herinnering ga ik nooit meer vergeten, zo mooi!'.

En dit laatste is ook waarvoor we deze reis maken. Herinneringen maken, genieten van elkaar en plezier maken! We sloten ons bezoek aan het Sunway Lost World of Tambun af met een tweede dag op het park met bezoekjes aan allerlei tropische dieren, gevolgd door een taxirit naar Ipoh City waar de komende dagen verschillende tempels en grotten gaan bezoeken. Zoals een Nederlandse vrouw (en taxichauffeur) ook nog zei; naar Ipoh ga je voor de streetfood en grotten!

Byebye 'Kamal' en 'Sam'. Big Friends!

Dag 9 Palau Pangkor

Dag 9

Heerlijk even uitslapen en na het ontbijt even alles op een rijtje zetten. Onze reis gaat er ineens anders uitzien. Conclusie twee extra binnenlandse vluchten om van Penang naar de Perhentian/Kota Bahru te gaan, van Kota Bahru naar Langkawi te vliegen en -de al in Nederland geboekte vlucht- van Langkawi (LGK) naar Singapore (SGP) te verzilveren. Het is niet anders. De geboekte vlucht van LGK naar SGP is nog altijd goedkoper, dan de vlucht van Kota Bahru naar SGP. Dit scheelt ons ruim €350,-. We kiezen ervoor om een nachtje in Langkawi door te brengen. Ik kan mij slechtere plekken voorstellen...

Aangezien we nog niet direct konden snorkelen om 11 uur omdat het water te laag stond, kozen we ervoor om een wasje te draaien en een rondje te rijden op het eiland met de gehuurde scooter. We kwamen uit bij één van de drie basisscholen. Ze kennen hier een Chinese, Indiase en Maleische school. De keuze wordt hier gemaakt obv afkomst. Na de basisschool voegen de culturen zich samen. Helaas mochten we geen kijkje binnen nemen, omdat er les werd gegeven en de poort bewaakt werd.

Na een korte stop in Pangkor Town waar nog een hevig regenbuitje overheen kwam, keerden we terug naar Coral Beach om nog even lekker te lunchen en de kids te laten spelen. Schommelen, schelpen zoeken en als klap op de vuurpijl bij papa op de jetski Wat vonden ze dat mooi lekker hard over het water.

Snorkelen

Rond 2 uur s'middags was het water wel hoog genoeg om naar Pantogo Island. Snorkelen tussen de visjes. Na de boeking kregen we de benodigdheden mee en ook een zakje brood om de visjes te voeren. Na een korte oversteek waar we verschillende rotsblokken in de vorm van een dier (krokodil, walvis en schildpad) kregen te zien, legden we aan bij een snorkelpunt. Veiligheid voor op en dat was allemaal goed geregeld. Hèt snorkelgebied was omringd met boeien en het water was kalm. Eenmaal in het water leek het voeren van de vissen leuk, maar de praktijk leek er iets anders op. Grote zwermen kleine visjes kwamen van alle kanten op het brood af. Ineens hoorde ik Tijn roepen: 'aau!'. En ja hoor niet wij, maar de vissen hadden beet. Een klein hapje in zijn vinger, maakt het geen leuke start. Ook Miranda en René werden een aantal keren toe-gehapt. Na het voederen, gingen we nog lekker even dobberen en genieten van de onderwaterwereld. Sam had er op een gegeven moment genoeg van en klom op een rots samen met René. René nam nog een duik en nadat ook hij er klaar mee was, zat Sam niet meer op de rots. Hij zat gezellig naast een Maleisische jongen die hem adviseerde om naast hem te komen zitten in de schaduw vanwege de brandende zon. Gezellig met handen en voeten communiceren en met een groepsfoto afscheid nemen. Dat laatste is wel kenmerkend voor deze vakantie. Veel korte contact momenten en door. Wat we hebben geleerd is het zeggen van Selamat Tindang, dat betekent doei!!

S'avonds brachten we de scooter terug en gingen we nog een keer langs opa neushoornvogel om de beestjes nog één keer eten te geven. Na dit ritueel sloten we ons verblijf op Palau Pangkor af met een warme maaltijd op het strand onder het genot van Dre Hazes en Suzan en Freek. We waren inmiddels vaste klanten bij Daddy's Café en ze wilden het ons naar de zin maken. Als afsluiter kregen we nog een bolletje ijs van het huis. Ooh ja en Tijn wilde ook nog heel graag met zijn gevonden kokosnoot op de foto. Here you're Tijn!

Palau Pangkor samengevat

Een eiland waar als weer back to basic was. We verbleven in Teluk Nipah en daar bleek het lekker redelijk rustig te zijn. Covid-19 heeft volgens de locals nog zijn uitwerkingen en weerhoud toeristen om te komen. Anjugan Beach Resort is ideaal gelegen tussen Nipah Beach en Coral Beach. de kids hebben zich heerlijk in het zwembad vermaakt. Teluk Nipah: Alle gemakken om handen, waarbij je met een scooter eenvoudig verplaatsbaar bent naar de andere kant van het eiland. De mensen waren er erg vriendelijk en behulpzaam, de neushoornvogels een leuke trekpleister en de apen een attractie op zich. Heerlijk eigenwijs en rond etenstijd kwam je ze overal tegen. Men bereidde zich er altijd al op voor, nadat ze met een hoop bombarie tevoorschijn kwamen in grote getallen. Zon, zee en strand. We hebben genoten van dit eiland en gaan op naar Ipoh!

Dag 7 en 8 Palau Pangkor

Dag 7 doorreis naar Palau Pangkor

Dinsdag 26 juli

Byebye Kuala Lumpur. Wat was dat een belevenis zeg! Van een wereldstad naar een eilandje in de oceaan. Even schakelen.

Na een heerlijk ontbijtje waar de jongens steevast melk met pops pakten, kwam onze taxi keurig om 11 uur voor het hotel. Vlak voor vertrek gingen we nog even snel met een Grab-taxi langs de Decathlon om twee gezichtsnorkels te halen. Ondanks dat de winkel nog niet geopend was, mochten we als 'toerist op doorreis' toch naar binnen glippen. Erg vriendelijk.

De taxirit was er één om snel te vergeten. Een verouderde taxi met allerlei aansluitingen en kabeltjes om maar voorzien te zijn van alle comfort. Heerlijk oldskool. De taxichauffeur kon er ook wat van. Hard remmen en veel en direct gas geven wanneer het kon. René noemde hem al Max Verstappen. Die snapte hij niet. hobbels, dalingen, scherpe bochten enz. Gelukkig duurde de rit slechts 3 uur en sliepen de kids het grootste stuk. Onderweg vroeg Tijn aan Miranda: 'slaapt Sam nog?' Miranda: 'Ja, Tijn'. En hij sloot zijn ogen weer. Sam tien minuten later, dezelfde vraag en precies dezelfde actie.

Aankomst Pangkor Jetty

De taxi uit en weer veel nieuwe indrukken. We hadden nog geen ticket voor de overtocht gekocht, dus we liepen een verkooppunt binnen waar het aankwam op selfservice. Ideaal. Paspoortgegevens inklokken en nog 30 minuten wachten om te boarden. Opvallend waren de vele creaties gemaakt van hout i.c.m. vrolijke kleuren. Tijn en Sam bedachten zich geen moment en gingen met hun eigen fotocamera aan de slag. Leuk om te zien was dat ze op een gegeven moment elkaar ook wilden fotograferen bij een kunstwerk. Het oog van Tijn viel op een tosti in regenboogkleurenkaas. Hij wilde er graag eentje dus samen smikkelen maar!

Na een korte overtocht van 20 minuten, arriveerden we op het eiland Palau Pangkor. Bij de aankomsthal werden we opgewacht door een aantal taxichauffeurs die ons naar ons verblijf (Anjugan Beach Resort) wilden vervoeren. Alleen maar roze taxibusjes. De rit wilden wel tien personen aannemen, maar op de parkeerplaats wees een oudere iemand aan en die mocht rijden. Het leek wel een klaslokaal waar iedereen de vinger op stak bij een vraag. Erg grappig om te zien. Eenmaal bij de taxi zei Sam: 'hey pap, moet je kijken wat een roestbak'. Geen woord aan gelogen. Het kraakte en piepte aan alle kanten, maar iedereen had een eigen bank. Raampjes open en voor 18 RM op naar onze locatie.

Bij ons onderkomen werd de chauffeur erg blij van een kleine fooi en trok bij vertrek zijn beste glimlach tevoorschijn. No thanks mate! We kregen een leuk onderkomen met een beneden- en bovenverdieping. De jongens konden hun geluk niet op. Via een trap naar hun eigen slaapgedeelte. Geweldig vonden ze het. We hadden de uitkijk op het zwembad. Direct de zwembroek aan en plonsen en lol maken in het water. We werden bij het inchecken overigens gewaarschuwd dat er in de ochtenden en avonden apen tevoorschijn kwamen die letterlijk alles pakken wat eet- en drinkbaar is. Overigens geen woord aan gelogen. Daar kwamen een stuk of zes apen aan die even een slokje water namen uit het zwembad en achter elkaar aan liepen te vangen. Ze klommen op de balkons en muren op zoek naar voedsel en vertier. Eentje trok de aandacht omdat hij zo hitsig was, dat hij iedereen van achteren vastpakte 'an public'.

Hornbill feeding

Een leuke tip van een stel Nederlanders die hier al een tijdje zaten, was om de Neushoornvogels -bekend om hun grote gele snavel- te voederen rond half 7 s'avonds. Bij Sunset View Chalet kwamen we aan en gaf een wat oudere man aan om plaats te nemen en te wachten totdat hij zijn voorbereidingen had afgerond. Toen het voedertijd werd, kwam hij tevoorschijn met een bak gesneden bananen en een prikstokje met daaraan een elastiekje. Hij floot alle vogels bij elkaar, waarna hij voordeed hoe je ze als toerist het beste kunt voeden. Banaantje op het stokje, armpjes gestrekt en wonderbaarlijk kwamen de vogels één voor één richting het fruithapje vliegen. Keurig afgericht en waar Tijn en Sam genoten van het ritueel, leken ze er niet bang voor te zijn. Tijn vond overigens dat de vogelliefhebber op opa Rudy leek. Opa heeft namelijk duiven. Haha, ja Tijn als je goed kijkt, lijken er wel meer op opa Rudy in Maleisië. Prachtige vogels overigens en een leuke bezigheid rond het avondeten.

Daddy's café

Een leuk restaurant aan het Coral Beach strand op ongeveer 5 minuten lopen van ons verblijf. Goed lokaal en Westers eten op de achtergrond een prachtige zonsondergang. René nam dit keer een rijstgerecht met Rendang, Miranda een pitabroodje met kip. De jongens natuurlijk een pizza Margherita, hun favoriet. De avond werd afgesloten met een leuk gesprek met een stel Nederlanders die hier ook waren met twee jonge kinderen. De nodige reiservaringen kwamen op tafel en ook dat de berichten waren geplaatst op Facebook dat de boot naar Langkawi niet meer ging. Reden genoeg om het even na te trekken toen we eenmaal op bed lagen.

Dag 8 eiland verkennen per scooter

Woensdag 27 juli

Even lekker uitslapen, na een heftige nacht volop met onweer knallen en bliksem. De jongens kregen het wel mee, maar bleven rustig in hun bed liggen s'nachts. We moesten in een tijdsvak ontbijten, zodat het voor het hotel niet te druk werd in de ontbijtzaal. We hadden een keuzemenu en kozen bij het inchecken voor een 'Egg' en 'Waffle' menu. Een heerlijk vers bereid eitje gevuld met groenten en een wafel met chocola, caramel en slagroom. Je moet ervan houden om 9 uur s'ochtends, maar het was met liefde bereid en hartstikke vers.

Eiland verkennen

Opgewekt gingen we op zoek naar een scooter. We wilden twee dagen rondtrekken op het eiland en de dingen bezichtigen. Na het nodige heen en weer gewandeld, kwamen we eindelijk uit -binnen een loopafstand van 100 meter- uit bij iemand die er twee kon verhuren. Op zoek naar brandstof maakten we onze eerste ronde. We begonnen bij het 'floating mosque'. Bij binnenkomst werd ons vriendelijk verzocht om de slippers uit te doen en om te kleden, waarbij we onze huid moesten bedekken. Miranda met hoofddoek. Het had zijn charme... Tijn en Sam konden hun lach niet inhouden. Een aardige man vertelde ons vervolgens iets over de moskee en hun denkwijzen. Zijn kinderen waren er lekker rond aan het spelen, waarbij we gemeen hadden dat ook hij een tweeling had. Nadat we vertrokken, liepen we richting de scooter. Daar zagen wij een scooter met zijspan staan waar een autostoel in bevestigd was, niet wetende dat deze van onze rondleider van de moskee was. We wilden op de scooter stappen en werden ineens aangetikt door één van zijn jongste kinderen. We kregen een trosje bananen voor de terugreis. Erg lief!

Ook reden we langs de Kota Belanda, waar een Nederlands fort stond, een bezoekje. Niet heel erg indrukwekkend (het verhaal erachter wel. Het diende om de piraten op afstand te houden), slechts een stoppunt om even aan te leggen en een rondje te lopen.

We reden verder en maakten nog een mooie ronde langs een Indiase tempel, een Chinese tempel, Pangkor Town, de landingsbaan en Daddy's café om aan te leggen voor een overheerlijke bananen milkshake. Helemaal rondom het eiland met steile hellingen en af en toe een flinke afdaling tussen de rotswanden begroeid met planten en bomen. Beide jongens wilden graag bij René achterop, omdat Miranda niet zo hard durfde te rijden. Sam zei op de vraag of het niet te hard was' papa, het kan mij niet hard genoeg!'. Onderweg zagen we nog apen en honden op de weg voorbijkomen, waarbij Sam ineens zei: Papa kijk! Een baby-aapje. Even stoppen en kijken dus, en ja hoor een baby-aapje! Soms verbazen we erover hoe goed en scherp onze jongens kijken en opletten. Vaak het gevoel dat ze selectief doof zijn als we ze wat vragen, maar oog voor detail. Ja! Soms komen ze verrassend uit de hoek.

Het roer om!

Bij ons hotel was het tijd om te ontspannen. Tegelijkertijd hebben we samen de knoop doorgehakt -na enkele telefoontjes te hebben gepleegd- dat onze route richting Langkawi en Koh Lipe niet doorgaat. Er vaart geen boot naar Koh Lipe en vanwege de noodverordening ook geen boot naar Langkawi. Vliegen kan wel, maar daar passen we voor. Miranda kwam met het goede idee om enkele locaties, waar we nog naar toe gaan (Ipoh en Penang) te verlengen met een dag en daarna te vliegen naar de Perhentian eilanden. Volgens zeggen ook een prachtig gebied. Met een extra ontdekkingsdag op Singapore vertrekken we dan weer naar Nederland.

Daddy's café

De gezellige afsluiter aan de kust deden we dit keer weer over. Sam en Tijn waren met hun vrienden Liam en Fenne uit Lelystad lekker aan het spelen. Van tikkertje tot aan een fort bouwen op het strand met allerlei gevonden attributen. Heerlijk dat plezier vanuit eenvoud. De zon ging onder en we keken terug op een hectische dag waarin we uitkijken naar wat er nog komen gaan. Geen Langkawi, maar de Perhentian!

Morgen nog één dag op Palau Pangkor en dan vrijdag op doorreis naar Ipoh waar wij het pretpark The Lost World of Tambun gaan bezoeken. Een soort Eurodisney tussen de bergen in de jungle waar wij één nachtje verblijven in een heuse tent (!).