Op doorreis naar Kuala Lumpur

Wakker worden in de stromende regen. Het kon ook eens niet anders na drie tropische dagen. We werden op tijd wakker, aangezien de boot om 10 uur zou vertrekken en we nog even goed wilden ontbijten.

Alle tassen waren weer ingepakt, dus uitchecken en ontbijten maar. De schelpen uitgesorteerd en de gekochte knuffel 'Turtle' ging mee. Nadat we even gezellig konden napraten gaf Tijn aan wanneer we weer naar huis gingen. René: Naar huis? 'Ja papa, ik wil namelijk nog niet weg van hier.' Ooo zo bedoelde Tijn het. Vast en zeker een goed teken. Sam vertelde nog even dat hij de hagelslag miste. Eenmaal het buikje rond gegeten -gelukkig gaat het ontbijt ritueel steeds beter met de jongens- namen we afscheid van het hotelpersoneel. Uiterst vriendelijk zwaaiden ze ons uit, waarna we te voet naar de Jetty liepen.

Onderweg naar de Jetty kwamen we nog een grote slak tegen. Tijn vond het slakkenhuisje zo mooi, dat hij hem als schelp wilde meenemen. Even als vader en moeder uitgelegd, dat wij toch graag een huis hebben en niet op straat willen staan. Dat begreep Tijn gelukkig.

Wachtend op de boot haalden we nog even een paar kleine boodschapjes, waarna we naar de jetty gingen. Sommigen winkelaars wensten ons een goede reis en eenmaal aangekomen om te boarden bleek de boot iets later te arriveren dan gepland, aangezien hij bij meerdere plaatsjes mensen moest ophalen. Toen we even moesten wachten, wilden Tijn en Sam nog even terug naar het strand om te schommelen op het strand. Toen ze daarheen liepen werden ze tegengehouden door een groep Maleisiërs die met ze op de foto wilden. Lachen, gieren en brullen die jongens vervolgens, want ze vonden het wel leuk met die kleintjes. Ook René moest op de foto en kon er niet aan ontkomen. Prachtig volk. Glimlachend, behulpzaam en gastvrij. Overigens opvallend dat Max Verstappen meer beroemdheid kent onder de Maleisische jongeren die wij spraken, dan het Nederlands voetbalelftal.

De overtocht naar Mersing verliep voorspoedig, waarbij wij ook nog de concurrerende boot Bluewater voorbij zagen varen. Achteraf waren we blij dat Cateferry onze overtocht verzorgde, want deze boot leek beter onderhouden en stabieler in het water te liggen.

Aan boord een spelletje, filmpje en lekker naar buiten kijken vanaf de ferry. We reisden op een zondag, waardoor de ferry extra beladen was met locals en toeristen. Eenmaal op vaste land stond chauffeur Mister Alvin -waarbij Sam het ontzettend grappig vond, omdat hij de naam associeerde met de naam uit de tekenfilm Alvin and the Chipmunks- klaar om ons te verwelkomen in zijn luxe taxi. De trip naar Kuala Lumpur stond op het punt van beginnen en aan comfort geen gebrek. Veel beenruimte en allemaal een privestoel. Een vijf uur durende rit door het binnenland.

Tioman is een prachtig eiland om te verblijven. Wellicht zijn we er te kort verbleven, maar de start van onze reis was geweldig. Paya Beach Resort ook een uitstekende uitvalsbasis. In drie dagen hebben we heel wat leuke dingen ondernomen. Van aapjes kijken tot lekker zwemmen en eten aan het strand. Zoals Sam vaak zegt het was lekker chillen met die billen!

Vooraf waren we huiverig voor de zandvlooien op het strand (dit lazen we in andere reisblogs), maar deze hebben wij niet ervaren op Paya, Air Batang en Monkey Beach. Wel zagen we met regelmatig rode mieren lopen, maar daar hadden we geen last van. Op de één of andere manier was het eiland ook vnl bevolkt met Maleisische mensen en weinig toeristen van andere landen. Dit gaf een heerlijk rustgevend vakantiegevoel zonder de druk van massatoerisme.

Aankomst Mercure Shaw Parade hotel

Rond 18.45 uur kwamen we eindelijk aan bij ons hotel in Kuala Lumpur. Een overtocht van al met al ruim acht uur, maar de kids waren goed gemutst en hebben heerlijk nog een aantal uurtjes bij geslapen. Het verblijf was dit keer compleet anders. Van een typisch backpackers chalet, naar een modern luxueus hotel in een metropool. Bij aankomst werd onze bagage aangenomen en naar onze hotelkamer gebracht. Na de nodige instructie bij de receptie we een kamer toegewezen op de 19e verdieping. Wow! Het hotel telde 20 verdiepingen, dus we zaten op het hoogst, aangezien het zwembad zich op de 20e begaf. Een eenvoudig rooftop zwembad waar wij rondom een drankje konden doen met uitzicht over de stad.Tijn en Sam mochten de piccolo nog een kleine fooi geven en met hem op de foto bij het afleveren van de bagage.

De avond naderde en nadat de jongens nog even snel een plons namen, werd het steeds donkerder. Een familie uit India keek wat stomverbaasd naar de zwemkunsten van Tijn en Sam. Later bleek waarom. Ze konden zelf moeizaam zwemmen en leken in onze optiek ook geen zwemdiploma te hebben. In de lift naar de hotelkamer zeiden we tegen elkaar 'wat een mooi plekje hebben we, hè?', waarop Tijn zei: maar New York is veel mooier. Volgens mij kijkt hij te veel tekenfilms, hij is daar namelijk nog nooit geweest. Maar prima Tijn, next stop is wellicht New York.

Aangezien de jongens lekker hadden geslapen in de taxi, kozen we ervoor om richting Chinatown te gaan in de avond met een Grab-taxi. De receptie reserveerde er één en binnen 5 minuten konden we instappen voor het hotel. De Grab-app is ideaal, omdat je kunt zien waar de chauffeur rijdt en obv het kenteken weet je dat je bij de juiste persoon instapt. Korte afstanden afleggen in een drukke stad tegen een spotprijs (tussen 10-15 RM). Mede doordat je je in Kuala Lumpur van wijk naar wijk lastig kunt verplaatsen per voet is de Grab dus het ideale vervoermiddel.

Toen we uit de taxi stapte bij Chinatown, keek Tijn zijn ogen uit. De hectiek en Chinese invloeden leiden hem af. Een nightmarket was volop in bedrijf met veel lawaai en mensen. Nadat we even kort door Chinatown liepen -we hadden de jongens een tasje voor hun schelpen beloofd- kochten we voor beiden een klein tasje voor slechts 10 RM (ongeveer €3,-). Kids blij, wij vrij. Haha.

Het was inmiddels al half 10 en we wilden nog ergens gaan eten. Helaas waren er veel tentjes gesloten (mede omdat het zondag was), maar de plaatselijke M bood uitkomst. Feest voor de jongens dus.

Na de maaltijd, struinden we nog een beetje door het centrum van Bukit Bintang en viel ons oog op de grote verkeerschaos met toeterende automobilisten en een megakruispunt waar voetgangers elkaar bij groen licht van alle kanten kruisten. Terwijl we de avond wilden afsluiten (aangezien de jongens moe werden), sloten we de eerste avond af met een korte wandeling door een stuk winkelcentrum waarin alleen de horeca geopend was. Het leverde nog een lekker ambachtelijk ijsje op, waarna we naar het hotel terugkeerden om te gaan douchen en slapen.